بررسی سیاستهای ضد عشایری پهلوی اول در قبال ایل قشقایی فارس و پیامدهای ناشی از آن

حکومت پهلوی اول از بدو تاسیس با ایده تمرکزگرایی و کنترل ایلات و عشایر، سیاست های ضدعشایری از جمله تخته قاپوی عشایر را به مرحله اجرا درآورد. این سیاست به علل گوناگون با شکست مواجه شد. مساله تحقیق حاضر این پرسش است که سیاست های ضد عشایری پهلوی اول در قبال ایل قشقایی فارس چه بوده و چه پیامدهایی را بدنبال داشته است؟ روش تحقیق در این مقاله، تاریخی (استقرائی) خواهد بود و شیوه گردآوری اطلاعات، اسنادی و کتابخانه ای است که با این روش به توصیف و تحلیل مطالب پرداخته خواهد شد. یافته های این پژوهش بیانگر آن است که حکومت پهلوی اول دریک سلسله اقدامات ضدعشایری نظامی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در کنار اسکان عشایر سعی در کنترل و اعمال نظارت مستقیم بر ایلات و عشایر داشت، اما به به دلایلی چون، عدم فراهم آوری زیرساختهای فرهنگی و اجتماعی لازم، توسل به زور، تفاوت اقلیم مناطق و نیز تفاوتهای فرهنگی ناشی از اختلاف مذهب، آداب و رسوم و نیز مشکل زبان و برقراری ارتباط بین ایلات و عشایر و مردم بومی مناطق و نیز تفاوت تامین معیشت به شیوه زندگی کوچروی با کشاورزی خرده مالکی با شکست سیاستهای خود روبرو شد؛ چنانچه بعد از حوادث شهریور ۱۳۲۰ ،ایلات املاکشان را فروختند، احشامشان را بخشیدند حتی تاسیساتی را که برای رفاه آنها ساخته شده بود ویران کردند و دوباره رو به سوی مناطق خود و زندگی کوچ روی آوردند.

Keywords:

ایلات و عشایر , ایل قشقایی , رضاشاه , پهلوی اول , فارس , خلع سلاح