تبیین رابطه بین رضایت مندی ذی نفعان کلیدی مدیریت شهری در فراینددرآمدزایی شهرداری ها

امروزه شرایط کاملا متحول و حاکم بر سازمان ها نیاز مبرم آن ها را به نسلی ارزشمند از کارکنان را آشکار می سازد . نسلیکه از آنها به عنوان سربازان سازمانی یاد می شود بیتردید این کارکنان وجه تمایز سازمان های اثربخش از غیراثربخشمی باشند. شهرداری کلاشهر تهران به عنوان سازمانی است که ارتباط تنگاتنگی با شهروندان دارد می بایست نحوه ارایهخدمات به شهروندان را از دو منظر عینی و ذهنی مورد بررسی قراردهد. از منظر عینی کیفیت ارایه خدمات شهری بر پایهسنجش آنها نسبت به استانداردهای بیرونی صورت می گیرد. اما در منظر ذهنی احساس مردم و میزان رضایت آنان ازخدمات شهری تعیین کننده کیفیت عملکرد شهرداری است. از آنجا که ارتباط با شهروندان و بهبود تعامل با آنها نیازمندرضایت کارکنان می باشد؛ به نظر می رسد مدیریت شهری می تواند با استفاده و به کارگیری از اصول اساسی و بنیادی مدیریتمنابع انسانی در راستای بهبود و ارتقای رضایت کارکنان که با رضایت شهروندان و در پی آن افزایش درآمدهای شهری وکاهش هزینه ها نیز مرتبط است گامی بنیادین بر دارد. در این تحقیق که هدف اصلی آن بررسی رابطه بین رضایت کارکنانرضایت شهروندان و درآمدزایی در شهرداری تهران می باشد؛ سعی گردیده میزان رضایت شغلی کارکنان و رضایت شهروندانتهرانی را مورد سنجش قرار دهد و ارتباط این دو مولفه را با درآمدزایی در شهرداری کلانشهر تهران مشخص نماید. نتایجاین پژوهش حاکی از آن است که میزان رضایت شغلی کارکنان و همچنین رضایت شهروندان از خدمات و کارکنان درشهرداری و شهر تهران بالاتر از حد متوسط می باشد . اگر چه همبستگی میان رضایت شغلی و رضایت شهروندان دیدهمی شود اما رابطه مثبت معناداری میان این دو مولفه یافت نگردیده است. از طرفی رابطه مثبت و معناداری میان رضایتشغلی و ابعاد آن و همچنین رضایت شهروندان و ابعاد آن با درآمدزایی در شهرداری تهران دیده شده است.

Keywords:

سنجش رضایت کارکنان , رضایت مندی ذی نفعان کلیدی , درآمدزایی