تبیین راهکارهای ارتقاءکیفیت زندگی با تاکید بر زیست پذیری خیابان ها و عرصه های شهری (مورد پژوهشی : منطقه ۹ کلانشهر تهران)

تا کنون مفهوم کیفیت زندگی و معیارهای آن از دیدگاه های مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین خیابان از ابتداعنصر اصلی ساختار شهر بوده و می تواند به عنوان یک فضای شهری انسانمحور در ارتقا، زیست پذیری و کیفیت زندگینقش داشته باشد. با ورود اتومبیل به فضاهای شهری به تدریج انسان و نیازهای او به فراموشی سپرده شد و طراحی بر اساسحواس و ادراک انسان جایگاه خود را از دست داد. امروزه با فضاهای بی هویتی روبرو هستیم که در ذهن تصویری جز ترافیکسنگین و آلودگی صوتی به جا نمی گذارد. بیشتر خیابانها تنها نقش عبوری و عملکرد دسترسی دارند و فعالیتهایی مانندمکث و سکون، تماشا و نشستن در فضای شهری از بین رفته اند. این پژوهش به دنبال ارتقاء کیفیت زندگی از طریقزیست پذیر نمودن خیابان ها و فضاهای عمومی منطقه ۹ کلانشهر تهران به عنوان عرصه های شهری است. به همین منظورپس از شناخت و تعیین ابعاد و شاخص های موثر به بررسی گویه های انتخاب شده در ابعاد محیط زیستی، اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی وکالبدی در دو ناحیه ۱ و ۲ منطقه ۹ کلانشهر تهران پرداخته شده است. پرسشنامه ای که با این هدفطراحی شده بود، بین شهروندان این نواحی توزیع و به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفت. پس از استخراج ۴ بعد و ۱۳زیر معیارهای موثر در پژوهش به شناخت وضع موجود و بررسی معضلات میتوان به ارائه راهکارهای مناسب جهت بهبودزیست پذیری نواحی و معابر آنها در مراحل بعدی شهر زیست پذیر پرداخت.

Keywords:

کیفیت زندگی , زیست پذیری شهری , عرصه ها و خیابانهای زیست پذیر