اثر بخشی تلفیق نظریه پارسونز با الگوی چند محوری شفیع آبادی بر باورهای کاریابی دانش آموزان پسرمقطع دوم متوسطه

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی تلفیق نظریه پارسونز با الگوی چند محوری شفیع آبادی برباورهای کاریابی بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه شهرستان کوار در سالتحصیلی ۹۵-۹۴ بودند. نمونه گیری به روش خوشه ای انجام شد. بدین ترتیب که ابتدا از بین ۶دبیرستان پسرانه شهرستان کوار، ۲دبیرستان به تصادف انتخاب شدند و پرسشنامه باورهای کاریابی بر روی دانشآموزان اجرا و از بین کسانی که نمره کمتر از میانگین گرفتند، در هر دبیرستان ۲۰ نفر انتخاب و به تصادفیکی از دبیرستان ها در گروه گواه و دیگری در گروه آزمایش جایگزین شدند. گروه آزمایش به ترتیب ۷جلسه آموزش باورهای کاریابی بر اساس تلفیق نظریه پارسونز با الگوی چند محوری شفیع آبادیدریافت کردند و در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. داده های آزمون (پیش آزمون و پس آزمونو پیگیری) با استفاده از تحلیل واریانس یک متغیره و تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) تجزیه و تحلیلشدند. نتایج نشان داد که تلفیق نظریه پارسونز با الگوی چند محوری شفیع آبادی بر باورهای کاریابیدانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه تاثیر معنی دار دارد و نتایج در طول زمان پایدار است.

Keywords:

باورهای کاریابی , الگوی چند محوری شفیع آبادی , نظریه پارسونز