اثربخشی واقعیت درمانی بر شادکامی و امیدواری در فرزندان طلاق شهر ایلام

طلاق یکی از معضلات بزرگ جوامع انسانی است که فرزندان قربانیان بدون چون و چرای آن هستند.افسردگی، در خود ماندگی، بزهکاری و بسیاری از مشکلات پیش روی جوامع این فرزندان را تهدیدمی کند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر افزایش شادکامی و امیدواری فرزندانطلاق در شهر ایلام است. روش انجام پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و گواه است. ابزارهایپژوهش پرسشنامه های امیدواری اسنایدر و شادکامی آکسفورد بوده است. برای این منظور از جامعه آماریکه شامل کلیه فرزندان طلاق در ایلام است تعداد ۳۲ نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروهآزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس مداخله روی گروه آزمایش اجرا شد به این صورت که گروه کنترلهیچ مداخله ای را دریافت نکرد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری کوواریانس چند متغیریاستفاده شد. یافته ها و نتایج پژوهش نشان می دهد که واقعیت درمانی در افزایش شادکامی و امیدواریاثربخش می باشد و رابطه معناداری بین این فاکتورها و واقعیت درمانی وجود دارد (P<۰/۰۱) و مداخلهآموزشی مبتنی بر واقعیت درمانی می تواند به عنوان یک روش موثر و کارآمد در افزایش شادکامی وامیدواری فرزندان طلاق مورد استفاده قرار بگیرد.

Keywords:

فرزندان طلاق , واقعیت درمانی , شادکامی , امیدواری