بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر تاب آوری و کنترل خشم افراد معتاد در شهر تهران

هدف این تحقیق بررسی رابطه میان روان درمانی مثبت نگر بر تاب آوری و کنترل خشم افراد معتاد در شهرتهران در یک الگوی منسجم و بررسی تجربی مبنای نظری آن است. روش انجام تحقیق مذکور بر مبنایهدف تحقیق از نوع کاربردی می باشد. در این پژوهش از ابزار پرسشنامه جهت جمع آوری اطلاعاتاستفاده شده است و پایایی پرسشنامه های مذکور از طریق آلفای کرونباخ محاسبه گردیده و پرسشنامه هایمورد استفاده عبارت اند از «پرسشنامه کانر و دیویدسون ( ۲۰۰۳ ) برای سنجش میزان تاب آوری، پرسشنامه اسپیلبرگر ( ۱۹۹۹ ) برای سنجش میزان بروز خشم حالت-صفت» جامعه آماری مورد استفاده در این تحقیق شامل ۳۰ نفر از معتادین شهر تهران می باشد که در دو گروه ۱۵ نفره قرار داده شده اند. طبق نتایج حاصل ازپژوهش روان درمانی مثبت نگر بر ابعاد تاب آوری موثر بوده است. روان درمانی مثبت نگر بر افزایش ابعادکنترل خشم و کاهش تمایلات خشم موثر بوده است.

Keywords:

روان درمانی مثبت نگر , تاب آوری , کنترل خشم , سوء مصرف مواد , اعتیاد