آموزش مهارت مثبت اندیشی بر رضایت از زندگی و سازگاری زنان مبتلا به ام. اس

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر رضایت از زندگی و سازگاری زنان مبتلا به ام. اس انجام پذیرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی و از نوع طرح های پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. از بین بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروز که در تابستان ۱۳۹۶ به انجمن ام اس ایران واقع در شهر تهران مراجعه داشتند، ۳۴ نفر که نمرات ضعیفی را در پرسشنامه رضایت از زندگی (داینر، امون، الرسن و گریفین، ۱۹۸۵ ) و پرسشنامه سازگاری بل ( ۱۹۶۱ ) کسب کردند، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای ( ۲ جلسه در هفته)، آموزش مهارت مثبت اندیشی دریافت کردند و آزمودنی های گروه کنترل هیچ آموزش و درمانی دریافت نکردند. یک هفته بعد از پایان جلسات آموزشی، پس آزمون در مورد هر دو گروه به صورت همزمان ولی جداگانه اجرا شد. داده ها به وسیله روش تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت مثبت اندیشی در افزایش رضایت از زندگی و سازگاری آزمودنی های گروه آزمایش تاثیرگذار بوده است (p<۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به نتایج کسب شده می توان از این شیوه آموزشی برای افزایش رضایت از زندگی و سازگاری استفاده کرد.

Keywords:

رضایت از زندگی , سازگاری , بیماری ام. اس , مهارتهای مثبت اندیشی