تروریسم هسته ای و راهکارهای مقابله با آن از منظر حقوق بین الملل

نظام بین الملل به ویژه در دهه ی اخیر شاهد تحولات چشمگیری بوده است. مجموعه ی این حوادث به ویژه بیداری اسلامی که اخیرا در خاورمیانه آغاز گردیده است بیانگر آن است که دوران جدیدی در حال شکل گیری است که دیگر امریکا و غرب در آن جایگاه پیشین را نخواهند داشت. تروریسم هسته ای جدیدترین و خطرناک ترین شکل تروریسم است و به رغم آنکه هنوز سایه شوم آن بر سرم انسان ها و دولت ها سنگینی نمی کند، اما احتمال وقوع آن موجب جهانی شده است. اقدامات تروریستی هسته ای یا ناظر به استفاده از مواد و تسلیحات هسته ای علیه افراد یا دولت هاست و یا اینکه متضمن انجام رفتارهای غیرقانونی علیه مواد و تاسیسات هسته ای می باشد و درهرصورت، مواد رادیواکتیو یا تسلیحات و تاسیسات هسته ای، یا موضوع جرم هستند و یا وسیله ارتکاب جرم. به همین دلیل در اسناد بین المللی، منظور از تروریسم هسته ای صرفا ارتکاب خشونت هسته ای یا تهدید به آن علیه دولت ها یا افراد نیست و به مراحل پیش از این اقدام، یعنی تهیه، تصاحب، خرید و فروش، قاچاق و استفاده از مواد رادیواکتیو و تسلیحات هسته ای و حتی درخواست کردن آن ها نیز اشاره دارد. بر این اساس، به واسطه جرم انگاری این اعمال مقدماتی در مقایسه با اقدامات تروریستی متضمن خشونت جانی و مالی، یا تهدید به آن، تلاش می شود تا تروریست از دستیابی به مواد رادیواکتیو و تسلیحات هسته ای ناکام مانده و امنیت هسته ای مخدوش نگردد. ما باید بدانیم که بحث انرژی هسته ای در مقطع فعلی یک بهانه است و اگر ایران از تمام فعالیت های هسته ای خود دست بردارد پروژه های دیگری برای محدود نمودن جمهوری اسلامی وجود دارد؛ چنانکه در حال حاضر تنها یک ضلع این مثلث شوم به طور جدی عملیاتی گردیده و دو ضلع دیگر یعنی محکوم نمودن ایران به دلیل نقض حقوق بشر و حمایت از تروریسم فقط در قالب بیانیه گهگاهی در مجامع بین المللی با حمایت قدرت های بزرگ مطرح می گردد لذا اگر از بحث هسته ای بگذریم موضوع حقوق بشر و تروریسم موضوعات دیگری برای فشار بین المللی به صورت هدایت شده و از کانال شورای امنیت خواهد بود.

Keywords:

اقدامات تروریستی , تروریسم هسته ای , مواد رادیواکتیو , تاسیسات هسته ای , امنیت هسته ای , کنوانسیون مبارزه با تروریسم هسته ای