مقایسه اثربخشی مشاوره مبتنی بر بهزیستی مسیر شغلی با نظریه سازه گرایی مسیر شغلی بر بهزیستی و انطباق-پذیری شغلی کارکنان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مشاوره مبتنی بر بهزیستی مسیر شغلی با نظریه سازه­گرایی مسیر شغلی بر بهزیستی و انطباق­پذیری شغلی کارکنان انجام شد. روش مطالعه­ از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را کلیه کارکنان دانشگاه شهید بهشتی تهران تشکیل دادند. نمونه­گیری به صورت داوطلبانه و از میان کارکنان داوطلب برای مشاوره مسیر شغلی انجام شد و سپس افراد انتخاب­شده به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (گروه مشاوره مبتنی بر بهزیستی مسیر شغلی و گروه سازه­گرا) و یک گروه گواه جایگزین شدند (هر گروه ۱۵ نفر). داده­ها با استفاده از پرسشنامه بهزیستی مسیر شغلی (محقق­ساخته) و انطباق­پذیری شغلی (ساویکاس و پورفلی، ۲۰۱۲) به دست آمد و جهت بررسی داده­های پژوهش از شاخص­های آمار توصیفی (گرایش مرکزی و پراکندگی) و از روش­های آمار استنباطی شامل آزمون تحلیل واریانس چند متغیره با اندازه­گیری مکرر استفاده شد. یافته­ها نشان داد که مشاوره مبتنی بر بهزیستی مسیر شغلی بر بهزیستی شغلی کارکنان موثر بوده است اما نظریه سازه­گرایی مسیر شغلی تاثیر معناداری بر بهزیستی شغلی کارکنان نداشته است اما هر دو مداخله مشاوره مبتنی بر بهزیستی مسیر شغلی و نظریه سازه­گرایی مسیر شغلی بر انطباق­پذیری مسیر شغلی کارکنان تاثیرگذار بودند. می­توان نتیجه گرفت که مشاوره مبتنی بر بهزیستی مسیر شغلی بر انطباق­پذیری و بهزیستی مسیر شغلی و نظریه سازه­گرایی بر انطباق­پذیری مسیر شغلی تاثیرگذار بوده و می­توان از این دو رویکرد جهت ارتقای سلامت و بهزیستی و نیز انطباق­پذیری هر چه بهتر کارکنان استفاده کرد.

Keywords:

بهزیستی مسیر شغلی , سازه گرایی , انطباق پذیری , کارکنان