پژوهش و کارآفرینی در بهبود آموزش و پرورش

سیاست عمومی رایج ترین ابزار برای تغییر ساختار آن بشمار می رود. رشد و توسعه پژوهش وتحقیق ممکن است با موانعی رو به رو شود که از آن جمله می توان به ضعف بنیادی نظام آموزشی ، پی نبردن به اهمیت کار تحقیقاتی ، عمقی نبودن فعالیت های پژوهشی و عدم اختصاص بودجه های کافی اشاره کرد . گام نخستین در امر تحقیق و پژوهش ، برخورد با موقعیت مساله ، در تعامل بودن با محیط ، احساس مشکل داشتن ، دچار ابهام و تردید بودن ، دنیای اطراف را برای حل مشکل کاویدن و مهمتر از همه دردمند و درد آشنا بودن است. تغییرات در سیاست عمومی، خواه در سطح فدرال، ایالت یا منطقه باشد، می تواند به واسطه به فکر واداشتن مردم در یک سیستم و همچنین خلق قلمروی جدید، فرصتهای کارآفرینی به وجود آورد. سیاست عمومی قادر به خلق فرصت برای کارآفرینان از طریق تغییر در ساختار بازار است. پژوهش و تحقیق در آموزش و پرورش تنها ابزاری است که برای بهسازی و ایجاد تغییرات مفید در کیفیت برنامه ها و عملکردهای آموزش و پرورش به کار گرفته می شود . هیچ بهبود کیفی در تعلیم و تربیت را نمی توان بدون دخالت این ابزار به مرزهای اطمینان و اعتبار رسانید . بررسی سیاست تحقیقاتی دیگران و آگاهی از شیوه های پرداختن به این موضوع در کشورهای مختلف جهان به مثابه جست وجو برای پیداکردن مناسب ترین وسنجیده ترین راه استفاده از این ابزار است. سیاست عمومی همچنین میتواند با تخصیص دوباره منابع برای کارآفرینان فرصت ایجاد کند که این عمل معمولا به معنی افزایش یا کاهش بودجه در دسترس و افرادی که به آن دسترسی دارند میباشد. از جمله مثالهایی که میتوان بیان کرد عبارتند از کمک های مالی دولت فدرال برای شرکت های نوپا عنوان مشوقی برای ایجاد و توسعه مدارس مستقل جدید، و همچنین بودجه ای که به ارائه دهندگان خدمات آموزش تکمیلی داده میشود تا دانش آموزان واجد شرایط را تحت “ قانون هیچ کودکی از تحصیل جا نمی ماند “ آموزش دهند. گسترش فرهنگ پژوهش و پرسشگری یک شعار اساسی در آموزش و پرورش است و تربیت دانش آموزان پژوهشگر و جستجوگر مهم ترین رسالت آموزش و پرورش است باید دانش آموزانی تربیت کرد تا در برابر مشاهده هر مساله و پدیده ای پرسش کنند و برای یافتن پاسخ ، خود نیز تلاش نمایند.

Keywords:

کارآفرینی اجتماعی , نهاد غیر انتفاعی , اموزش نوین , سیاست عمومی