تاثیر تعدیل گری ساختار مالکیت بر رابطه بین هزینه های نمایندگی بر عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف این پژوهش بررسی نحوه اثرگذاری هزینه های نمایندگی بر عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تحت تاثیر متغیر تعدیلگر ساختار مالکیت میباشد. در راستای این هدف، دو فرضیه اصلی و چهار فرضیه فرعی طراحی و با انتخاب ۱۰۳ شرکت از بین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی ۱۳۸۴ الی۱۳۹۳ ۱۰ ساله آزمون شده است. در راستای آزمون فرضیه ها از روش رگرسیون چندمتغیره مبتنی بر داده های ترکیبی استفاده شده است. در این پژوهش، برای اندازه گیری هزینه های نمایندگی از نسبت هزینه های عملیاتی به فروش و برای اندازه گیری عملکرد شرکت از دو معیار نرخ بازده دارایی ها و نسبت توبینزکیو استفاده شده است. همچنین جهت محاسبه ساختار مالکیت از درصد مالکیت سهامدار نهادی استفاده شده است که از نسبت تعداد سهام عادی سهامدار نهادی به تعداد کل سهام عادی شرکت در ابتدای دوره بدست می آید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری فرضیه های پژوهش نشان میدهداز چهار فرضیه تحقیق سه فرضیه تایید و یک فرضیه رد شد .نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بین هزینه های نمایندگی و عملکرد شرکت رابطه منفی و معنیداری وجود دارد این رابطه تحت تاثیر ساختار مالکیت به عنوان متغیر تعدیلگر تضعیف میشود.

Keywords:

هزینه های نمایندگی , عملکرد شرکت , ساختار مالکیت.