ارزیابی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی به روش MFA و بررسی همبستگی نتایج آن با نتایج حاصل از روش RULA

مقدمه: یکی از اصلی ترین فعالیت ها در خودروسازی، مونتاژکاری است. پوسچر کاری نامناسب یکی از ریسک فاکتورهای اصلی در بروز اختلالات اسکلتی - عضلانی می باشد، به طوری که برای ارزیابی آن روش های متنوعی ارائه شده است. این مطالعه با هدف ارزیابی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی - عضلانی به روش MFA و RULA انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش مقطعی از جامعه ای با حجم معلوم، با استفاده از فرمول کوکران، ۳۷ شغل انتخاب شد که ۸۰ پوسچر را با دو روش مذکور سطح ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از روش ارزیابی MFA نشان داد ۵/۱۷%، ۳/۱۱%، ۵/۷% از مشاغل در اندام های شانه، کمر، مچ و انگشتان به ترتیب در سطح "بسیار زیاد" اولویت اقدامات اصلاحی قرار داشتند و بر اساس نتایج حاصل از ارزیابی RULA، از بین مشاغل مورد ارزیابی، ۸/۳۸% در سطح اقدامات اصلاحی ۴ قرار داشتند. نتایج آزمون آماری اسپیرمن نشان داد بین امتیازات کسب شده در روش RULA برای بازو، تنه و گردن و سطح اقدام اصلاحی که در روش ارزیابی MFA به دست آمده به ترتیب (۰۰۱/۰P=)، (۰۰۵/۰P=)، (۰۰۳/۰P=) ارتباط معناداری وجود دارد و ضرایب همبستگی نیز به ترتیب ۷۸۲/۰، ۷۸۷/۰و ۸/۰ به دست آمد. نتیجه گیری: این دو روش تشابه های زیادی را از نظر نحوه بررسی و چگونگی ارزیابی نهایی دارا هستند ولیکن یک تفاوت عمده در این است که در روش MFA نتایج مطالعه زمانی از اعتبار بالاتری برخوردار است که کل اعضای بدن به نسبت درگیر فعالیت فیزیکی باشند. از سویی در روش MFA اندام های جزیی تر بیش از روش RULA مورد بررسی قرار می گیرند.

ارزیابی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی به روش MFA و بررسی همبستگی نتایج آن با نتایج حاصل از روش RULA Keywords:

musculoskeletal disorders , MFA , RULA , اختلالات اسکلتی - عضلانی , RULA , MFA