استفاده از نانوفیلتر اسیون برای تغلیظ و حذف یونهای معدنی نامطلوب از پساب صنایع لبنی
Publish place: 08th National Congress On Environmental Health
Publish Year: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,015
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCEH08_051
تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1391
Abstract:
نانو فیلیتر اسیون NF را عبوردهی یک محلول از غشایی که قطر منافذش دربازه 2-0/5 نانومتر قرار دارد تعریف می کنیم . عامل پیشران در این نوع فیلتراسیون اعمال فشاری برابر با 40- 5 بار می باشد. NF برای جداسازی مولکولهای آلی ، یونهای تک ظرفیتی و چند ظرفیتی از محلولهای مختلف مورد استفاده دارد . نیاز مبرم به فرآوری پساب صنایع لبنی در چند دهه اخیر ، نیاز به جایگزینی تجهیزات و تکنولوژی موجود توسط سیستمی با راندمان بالاتر ، کاهش قیمت سیستم های غشایی در چند سال اخیر و قابلیت فرآوری بیشتر این نوع سیستم ها با مصرف کمتر انرژی استفاده از فن آوری نانو در تصفیه پساب صنایع لبنی را توجیه پذیر می سازد . در تحقیقی که پیش روی داریم چهار نوع غشا تجاری در مقیاس آزمایشگاهی با نمونه های مختلف مورد آزمایش قرار گرفته و اطلاعات مربوط به میزان حذف یونهای مختلف به ازا شارهای مختلف ثبت شده است . ونمونه های به کار رفته شامل محلول Nacl +CaC12 , Nacl , CaC12 و پساب پیش تصفیه شده در 4.6 = ph می باشند . نتایج حاکی از آن است که انتقال نمک از میان غشاهای مختلف مستقیما به میزان شار عبوری بستگی دارد. در شار پایین که انتقال پراکنشی عامل اصلی جداسازی یونها محسوب می شود میزان نفوذ کاتیونها ( بویژه کاتیوهای تک ظرفیتی ) بالاست . در شار بالا که انتقال همرفتی اثر گذارترین عامل در جداسازی به حساب می آید میزان نفوذ به حداقل و میزان پس زدگی به حداکثر خود رسیده و منحنی به حالت ثابت می رسد. با توجه به این نکته میزان جداسازی با کنترل میزان شار قابل تنظیم خواهد بود. از پارامترهای انتقال حاصله از نتایج آزمایش بر روی نمونه پساب صنایع لبنی می توان به عنوان تخمنی برای پساب سایر صنایع که دارای نمکهای چندگانه مشابه می باشند استفاده نمود.
Keywords:
Authors
غلامرضا نبی بیدهندی
عضو هیات علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
تورج نصر آبادی
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران