بررسی تاثیر توانمندسازی بافت فرسوده شهری بر ارتقای گردشگری بوم گرا؛ نمونه موردی: شهر ساحلی قشم

بی ثباتی در بافت های فرسوده شهری، موضوعی است که توجه بسیاری از محققین را به خود جلب کرده است. به نظر می رسد توانمندسازی بافت های فرسوده از عوامل موثر بر ارتقاء گردشگری و پیشرفت نواحی فرسوده باشد. در تحقیق حاضر، در بخش اول مطالعه، پرسشنامه ای تدوین و در میان کارشناسان و مدیران شهری و گردشگری (شامل ۱۱۸ نفر) پیمایش گردیده است. سپس، با بهره مندی از روش تحلیل رگرسیون و همبستگی در نرم افزار SPSS به تعیین نقش هر یک از شاخص های استخراج شده توانمندسازی ساکنین بافت فرسوده قشم در جهت توسعه گردشگری بوم گرا پرداخته شد. نتایج به دست آمده نشان دادند که شاخص های اقتصادی با نمره ۴.۱۵ و پس از آن شاخص فرهنگی با نمره ۳.۶۶ بیشترین نقش در توانمندسازی ساکنین بافت فرسوده قشم جهت ارتقای گردشگری بوم گرا را دارند. شاخص های اقتصادی و فرهنگی با ضرایب ۰.۶۳۱ و ۰.۶۰۱ بیشترین همبستگی از نظر اثر توانمندسازی ساکنین بافت فرسوده بر ارتقای سطح گردشگری بوم گرا در قشم را از خود نشان داده اند. همچنین، معیارهای اقتصادی و فرهنگی به ترتیب با نمره های F=۱.۹۱ و F=۱.۷۵ بیشترین نقش در توانمندسازی ساکنین بافت فرسوده قشم در جهت ارتقای گردشگری بوم گرا را دارا هستند

Keywords:

بافت فرسوده , توانمندسازی , گردشگری بوم گرا , قشم.