تغییر رویکرد شهرداری منطقه سه شیراز جهت انجام پروژه های عمرانی توسعه یافته توسط مدل (AHP )

کشورهای در حال توسعه خصوصا ایران با توجهبه وضع کنونی اقتصادی و سیاسی برای تامین و اجرای طرح های کلان زیربنایی بدنبال جذب سرمایه های خارجی و هدایت سرمایه های بخش خصوصی و بکارگیری فن آوری های به روز و مدیریت کارآمد هستند. توسعه شهرها بالاخص کلان شهرها نیازمند جذب سرمایه گذار بوده و اگر درهای توسعه شهری باز شود سرمایه گذاران بسیاری آماده سرمایه گذاری در کلانشهرها هستند. از سویی تهدیدها و آسیب پذیری هایی همچون مشکلات مربوط به بافت فرسوده شهر وجود دارد که باید در اولویت کاری شهرداری قرار گیرد. همچنین حاشیه شهرها، مسکن های کم دوام و اسکان غیر رسمی و بحث حنل و نقل شهری باید مورد در گرو تامین بودجه شهرداری ها می باشد. در غیر اینصورت کاهش میزان اعتماد اجتماعی بیش از پیش نهادینه خواهد شد. یکی از این راه ها توسعه شهرها بالاخص شیراز قراردادهای نوین و تغییر رویکرد شهرداری جهت انجام پروژه های عمرانی می باشد. این امر لزوم راهکارهای نوین و استفاده از قراردادهایی موسوم به "بی اوتی" یا ساخت بهره برداری و انتقال را بیش از پیش نمایان می سازد. امری که بدنبال تصویب قانون تشویق و حمایت سرمایه گذار خارجی و ابلاغ سیاست های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی راه صیحیح برای واگذاری اداره بخش های بنیادین و زیربنایی کشور به بخش خصوصی ارائه شد. در این پژوهش تلاش شده است به ارزیابی تغییر رویکرد شهرداری منطقه سه شیراز جهت انجام پروژه های عمرانی پرداخته شود. برای این مهم پس از تهیه پرسشنامه و توزیع آن بین جامعه هدف، نتایج پرسشنامه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که استفادده از مدل قرار دادی ساخت، بهره برداری و انتقال نسبت به سایر روش های سرمایه گذاری در تبیین ضمانت های سرمایه گذاری، شفافیت، و سود مطلوب تر است و می تواند پاسخگوی بسیار از نیازهای مردم، از جمله اسکان سرریز جمعیت شهری و ارتقای سرانه های خدمات شهری توسط شهرداری ها باشد.

Keywords:

رویکرد شهرداری , پروژه عمرانی , جذب سرمایه گذار خصوصی , توسعه مدل AHP , لزوم توسعه شهرها , شهرداری نطقه سه شیراز