مقایسه مفاهیم و شیوه های آموزش در شاهنامه فردوسی بر پایه آموزه های زال و بزرگمهر
Publish place: Critique,analysis and aesthetics of texts، Vol: 4، Issue: 2
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 186
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_QPA-4-11_004
تاریخ نمایه سازی: 9 شهریور 1401
Abstract:
شاهنامه فردوسی در میان ایرانیان به عنوان اثری با محتوای پهلوانی مشهور شده است. این نکته موجب شده تا مفاهیم دیگر همچون مسائل آموزشی و اخلاقی کمتر مورد توجه مخاطبان قرار گیرد. هرچند این مطالب در کنار رخدادهای پهلوانی کمرنگ تر جلوه می یابند ولی نقش مهمی در ایجاد پیوندهای مفهومی در ابیات دارند. زمانی که چهره ای خردمند در داستان حضور دارد، می توان شاهد آموزش در دل داستان بود. از بخش هایی که مفاهیم آموزشی و اخلاقی بیشتر در آن جلوه گر شده است، مجالس بزرگمهر است. مجلس گویی یکی از شیوه های پند و اندرز است که عموما در دربار شاهان مورد استفاده بوده و در راس آن فردی دانا با نصایح خود حاضران را بهره مند می ساخته و این پندها برای بهره مندی دیگران ثبت می شده است. علاوه بر این در بخش پهلوانی شاهد حضور زال هستیم که به عنوان چهره ای فرهیخته دیگران را از نصایح خود بهره مند می کند. در این مقاله به مقایسه مفاهیم و شیوه های آموزش در آموزه های این دو چهره خردمند در شاهنامه پرداخته ایم.
Keywords:
Authors
نیلوفر سادات عبدالهی
دکترای دانشگاه تهران