بررسی رابطه بین کیفیت هوا و تاب آوری شهری بندرعباس و ارائه راهبردهای مدیریت و برنامه ریزی شهری

شهرها با چالش ­های مهمی در ارتباط با فشارهای ناشی از تغییرات، دگرگونی­ های شهری و اثرات تغییرات آب و هوایی روبروهستند. تاب ­آوری شهری در شهر بندرعباس به عنوان یکی از ابعاد کلیدی توسعه پایدار، در معنای قابلیت شهر در آمادگی، پاسخگویی و سلامت عمومی، اقتصاد و امنیت تعریف شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین کیفیت هوا و تاب­ آوری شهری بندرعباس و ارائه راهبردهای مدیریت و برنامه ریزی شهری انجام شده است. فرایند انجام این پژوهش شامل مرحله اول: ارزیابی تاب­ آوری زیست محیطی شهربندرعباس در­شاخص­و مولفه­ های کیفیت هوا براساس داده­ های سامانه پایش کیفی هوای کشور از ایستگاه­ های محیط­زیست شهر بندرعباس و برمبنای راهنمای محاسبه، تعیین و اعلام شاخص کیفیت هوای منتشر شده توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی؛ مرحله دوم: ارزیابی و تحلیل تاب­آوری شهر بندرعباس در ابعاد و مولفه­های هوا براساس شاخص ­هوا مطابق با نظرات خبرگان مسائل شهری و دسترسی به داده. مرحله سوم: بررسی ارتباط شاخص ­ها و مولفه ­های کیفیت هوا و تاب­ آوری شهر بندرعباس با استفاده از نتایج آزمون تی تست. مرحله چهارم: ارائه راهبردهای مدیریت و برنامه ریزی شهری جهت تاب آور نمودن شهر بندرعباس در شاخص کیفیت هوا با توجه به فراوانی رتبه بندی راهبردها توسط خبرگان و نتایج تحقیقات در سراسر جهان با توجه به وضعیت زیست محیطی کنونی شهر بندرعباس است.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , بندرعباس , تاب آوری , کیفیت هوا , مدیریت