ارزیابی ضریب بار محیطی برای سکوی جکت فلزی واقع در خلیج فارس با استفاده از تحلیل قابلیت اطمینان

در سال های اخیر تحقیقات بسیاری به منظور بومی سازی آئین نامه ISO۱۹۹۰۲ برای طراحی سکوهای جکت فلزی در نقاط مختلف جهان صورتپذیرفته است. اگرچه استفاده از آئین نامه ی API-WSD در حال حاضر متداول بوده اما استفاده از آئین نامه ای با روش LRFDکه به تخصیصضرایب بار و مقاومت بصورت مجزا پرداخته باشد. در حال گسترش است. تاکنون تحقیقات مختصری در این رابطه برای منطقه ی خلیج فارسصورت گرفته است لذا خلاء بزرگی در این زمینه برای صنعت فراساحل ایران وجود دارد. برای ارزیابی ضرایب بار محیطی از روش های تحلیلقابلیت اطمینان استفاده می شود. در این نوع تحلیل عملکرد سازه بوسیله تابع شرایط حدی برای حد بحرانی خرابی تعریف می شود. در این مقالهابتدا به بررسی عدم قطعیت های موجود در مقادیر بار و مقاومت پرداخته شده و پارامترهای آماری مورد نیاز بدست آورده شده است. سپس بااستفاده از روش قابلیت اطمینان بر پایه عضو سازه ای، مقادیر شاخص قابلیت اطمینان اعضای لوله ای سکوی جکت بدست آمده و با مقادیر شاخصقابلیت اطمینان هدف. بدست آمده از روش WSD، ارزیابی شده و در نهایت ضریب ۱/۲۸ برای بار محیطی خلیج فارس تعیین گردیده است. اینضریب از ضرایب پیشنهاد شده در منابع برای خلیج مکزیک و دریای مدیترانه کمتر و از اندونزی و بخش جنوبی دریای شمال بیشتر بوده ولینزدیک به مقادیر بخش شمالی دریای شمال و مالزی می باشد.

Keywords:

عدم قطعیت , ضرایب بار محیطی , قابلیت اطمینان , خلیج فارس