فرصت بازاندیشی: حلقه مفقوده در آموزش بالینی

چکیده مقدمه: بازاندیشی یک جز حیاتی در فرایند یادگیری در آموزش بالینی معرفی شده است. هدف از بازاندیشی در فرایند یادگیری، ایجاد یادگیری معنی­دار و عمیق و اصلاح عملکرد است. این مطالعه با هدف طراحی و اجرای آموزش مبتنی بر بازاندیشی در دوره کاراموزی دیالیز دانشجویان کارشناسی پرستاری انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ انجام شده است. جامعه پژوهش شامل دانشجویان کارشناسی پرستاری در کارآموزی بخش دیالیز بیمارستان­ وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران هستند. مداخله آموزشی در جلسات کارآموزی با ایجاد فرصت­های برنامه­ریزی شده برای بازندیشی در گروه­های کوچک انجام شده و رضایت فراگیران در مداخلات انجام شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج مطالعات نشان داد، میزان رضایت­مندی دانشجویان از بکارگیری موقعیت­های بازاندیشی در آموزش بالینی با میانگین ۱۲.۲۴±۸۸.۵۶در سطح خوب بود. همچنین در تجزیه و تحلیل متن سوالات باز با کمک آنالیز محتوای قرار دادی ۵ طبقه ظاهر شد. طبقات واکاوی ذهنی، خودپایشی، خلاقیت در یادگیری، تلذذ یادگیری و خودارزیابی بودند. در واقع دانشجویان معتقد بودند، با این رویکرد، به آنها فرصتی داده می­شود تا مسئولیت­پذیر شده و بطور فعال در فرایند یادگیری خود مشارکت کنند که این امر آنها را به سوی خلاقیت در یادگیری کمک می­کند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، طراحی و اجرای فرصت­های ساختارمند و برنامه­ریزی شده­ای همچون بازاندیشی در فرایند آموزش بالینی و در کارآموزی بخش­های ویژه رضایت­بخش بوده است. لذا، پیشنهاد می­شود، برنامه­ریزی برای فرصت­های بازاندیشی در فرایند آموزش بالینی در رشته پرستاری لحاظ گردید. واژه های کلیدی: بازاندیشی، دانشجوی پرستاری، کاراموزی، دیالیز

Keywords:

Reflection , Nursing student , Practicum , Dialysis , واژه های کلیدی: بازاندیشی , دانشجوی پرستاری , کاراموزی , دیالیز