نقش عدالت سازمانی بر تعدیل بدبینی سازمانی و اجتماعی و سکوت سازمانی کارکنان مجتمع بیمارستانی امام رضا (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه

امروزه در عرصه مدیریت یک تغییر پارادایمی روی داده که مفهوم عدالت را به سازمان انتقال داده و از آن به عنوان عدالت سازمانی یاد می شود. عدالت سازمانی به عنوان نگرش کارمند توصیف می شود که ممکن است به اقدامات مطلوب در رفتار شهروندی سازمانی منجر شود. بر همین اساس این پژوهش با هدف بررسی نقش عدالت سازمانی بر تعدیل بدبینی سازمانی و اجتماعی و سکوت سازمانی کارکنان مجتمع بیمارستانی امام رضا (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شده است. روش این پژوهش کمی و از نوع پیمایشی است و جامعه آماری آن همه کارکنان مجتمع بیمارستانی امام رضا (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه هستند، که براساس فرمول حجم نمونه کوکران تعداد ۲۹۰ نفر از آنان به عنوان نمونه آماری انتخاب و با استفاده ازروش تصادفی نمونه گیری اطلاعات آماری موردنیاز در قالب یک پرسشنامه مشتمل بر متغیرهای جمعیت شناختی، عدالت سازمانی ، بدبینی سازمانی و اجتماعی و سکوت سازمانی گردآوری و تحلیل شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهند که عدالت سازمانی با ضریب ۰/۲۸- اثر معکوس و معناداری بر بدبینی سازمانی دارد و هم زمان عدالت سازمانی با ضریب ۰/۲۳- نیز ضریب معکوس و معناداری بر سکوت سازمانی دارند و این بدین معنی است که با افزایش عدالت سازمانی متغیرهای بدبینی سازمانی و سکوت سازمانی کاسته می شود. همچنین در بررسی رابطه بدبینی سازمانی بر سکوت سازمانی با توجه به ضریب ۰/۱۸ می توان گفت با افزایش بدبینی سازمانی میزان سکوت سازمانی نیز زیاد می شود.

Keywords:

عدالت سازمانی , بدبینی سازمانی , سکوت سازمانی , بیمارستان امام رضا (ع)