گزارش بروز تومور کارسینومای سلول های سنگفرشی در یک قلاده گربه نژاد موکوتاه اهلی

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 125

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MVTCONF01_121

تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1401

Abstract:

کارسینومای سلول های سنگفرشی (SCC) (squamous cell carcinoma)، رایج ترین تومور پوستی بدخیم درگربه است که منشا آن، بافت پوششی سنگفرشی می باشد . رایج ترین مکان های بروز این تومور شامل محل های بارنگدانه کم یا فاقد رنگ دانه مانند پنجه، گوش، پلک ها، تیغه ی بینی و مکان های گیجگاهی است.یک قلاده گربهنژاد موکوتاه اهلی بلا صاحب؛ با محدوده سنی ۲ تا ۳ سال نر با ضایعات شدید پوستی در ناحیه تیغه بینی که توسطیکی از دوستداران حیوانات، زنده گیری شده بود، به بخش خصوصی ارجاع شد . در معاینه بالینی؛ شدت ضایعات درحدی بود که توربینت های بینی و لب بالایی کاملا تخریب گردیده بود، اما استوماتیت و درگیری استخوان ماگزیلا،زبان و بزرگی غدد لنفاوی تحت فکی و کتفی وجود نداشت. حیوان احتمالا به علت مشکل در تغذیه چار کاشکسیبود اما سایر یافته های بالینی؛ طبیعی بود. تحت آرام بخشی با کتامین- میدازولام تکه برداری به صورت تمامضخامت از پوست در مرز منطقه ی درگیر و سالم پوست انجام گردید.همچنین برای بررسی دقیق تر گسترشفشاری از محل تهیه شد که ضایعه ی التهابی و ارتشاح سلولهای التهابی چند هسته ای و مرحله ی پارانئوپلاستیک(actinic) را نشان می داد. در آزمایشات CBC غیر از لکوسیتوز خفیف و کاهش خفیف هماتوکریت یافته یاختصاصی وجود نداشت. یافته های بیوشیمیایی در محدوده نرمال بودند. در رادیوگراف قفسه صدری نشانه ای ازمتاستاز به ریه و غدد لمفاوی مدیاستن و یا حتی درگیری ریوی به علت بروز ضایعات شدید در بینی وجود نداشت.در بررسی هیستو پاتولوژی، سلول های توموری بصورت جزایر و ترابکولهایی در داخل استروما دیده می شدند.سلولهای توموری شبیه کراتینوسایت ها و با هسته های بزرگ وزیکولار و هستک مشخص بودند. پلئومورفیسمخفیفی دیده شد و ایندکس میتوزی بالایی وجود داشت.در نهایت یافته های هیستوپاتولوژی وقوع تومور SCC راتایید نمود. متاسفانه زمانی که SCC تهاجمی بر روی بافت هایی مانند بینی یا درون ملتحمه چشم رشد میکند،برداشت کامل آن دشوار است و علی رغم امکان درمان های اختصاصی در غالب موارد منجر به اتانازی شود.

Authors

بهارک اختردانش

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

رضا خیراندیش

گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

داریوش وثوق

گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

علی شفیعی پور

دامپزشک بخش خصوصی، کلینیک مهرگان، کرمان، ایران

سیدامیرعباس رضوی پاریزی

دانشجوی دکتری عمومی دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان ، کرمان، ایران