اثر ۸ هفته تمرینات تناوبی بیشینه و هوازی بر میزان کمرین سرمی‎ در زنان دیابتی نوع۲

مقدمه دیابت با اختلالات متابولیکی تغییر در آدیپوکاین‎هایی مثل کمرین همراه است. اثر تمرینات ورزشی بویژه تناوبی بیشینه بر این شاخص در زنان دیابتی نوع ۲ کمتر مورد توجه قرار گرفته است، لذا هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی اثر ۸ هفته تمرینات تناوبی بیشینه و هوازی بر میزان کمرین سرمی‎در زنان دیابتی نوع ۲ بود. روش کار در این پژوهش نیمه تجربی تعداد ۳۰ نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ به صورت تصاوفی به سه گروه تمرین هوازی، تمرین تناوبی بیشینه و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به صورت هفته‎ای سه جلسه و بر حسب ضربان قلب بیشینه طراحی و به مدت ۸ هفته انجام شد. قبل و بعد از پروتکل تمرینی خونگیری انجام شد. داده­ها با استفاده از آزمون آماری تی زوجی و تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی­داری (P<۰/۰۵) تجزیه و تحلیل شد. نتایج یافته­ها نشان داد که میزان کمرین در نتیجه تمرین هوازی کاهش معنادار (۰۰۴/۰p=) ولی در گروه تناوبی بیشینه کاهش غیرمعناداری دارد (۲۹/۰p=)، همچنین در میزان کمرین نشان داده شده که تمرین هوازی نسبت به تناوبی بیشینه و کنترل موجب کاهش معنادار می‎شود (به ترتیب ۰۳۳/۰p= و ۰۰۰۱/۰>p). در کنار این تغییرات، وزن بدن و BMI، نسبت به کنترل کاهش معناداری داشتند (۰۵/۰>P). نتیجه گیری تمرینات ورزشی به دلیل نقشی که در افزایش متابولیسم، کاهش وزن و کاهش BMI  دارند می‎توانند با تغییر در آدیپوکاین ها نقش مهمی‎در پیشگیری و کنترل بیماری‎های ‎سندروم متابولیک داشته باشند.

Keywords:

تمرین هوازی , کمرین , دیابت , تمرین تناوبی بیشینه