بررسی سطوح مختلف آغوز مصرفی بر عملکرد رشد، ایمونوگلوبین و فراسنجه های اسکلتی بزغاله های نژاد مورسیانو گرانادینا

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 164

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_EJRR-10-2_007

تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1401

Abstract:

چکیدهسابقه و هدف: مصرف آغوز به مقدار کافی برای تامین انرژی مورد نیاز نشخوارکنندگان کوچک تازه متولد شده جهت تنظیم حرارت آنها بسیار حائز اهمیت است. جفت نشخوارکنندگان مانع انتقال ایمونوگلوبین از مادر به جنین در طول مدت بارداری می شود. با این حال عوامل مختلفی از جمله میزان تولید، تغذیه، نژاد، طول دوره خشکی، آب و هوا و وضعیت بهداشتی بزها می تواند بر روی ترکیبات آغوز تاثیر گذار باشد. تحقیقات نشان داده است که سلول های آنتروسیت روده کوچک طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از تولد، توانایی خود برای جذب ایمنوگلوبولین ها را از دست می دهند، بیشترین بازده جذب ایمنوگلوبولین جی در روده کوچک ۴ ساعت پس از تولد می باشد و شش ساعت پس از تولد به صورت خطی کاهش می یابد، اگر آغوز به مقدار و کیفیت کافی در ساعات اولیه زندگی به بزغاله خورانیده نشود، احتمال مرگ و میر در گله بالا می رود، مصرف ناکافی آغوز در بره ها و بزغاله ها در اولین ساعات پس از تولد منجر به افزایش حساسیت به بیماری ها و افزایش نرخ مرگ و میر می شود و حجم آغوز مصرفی و کیفیت آن می تواند زنده مانی بزغاله ها را بالا ببرد، لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف آغوز مصرفی بر مقدار ایمونوگلوبین دریافتی، عملکرد رشد و فراسنجه های اسکلتی بزغاله های نژاد مورسیانوگرانادینا می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر با تعداد ۸۰ راس بزغاله تازه متولد شده با اوزان مختلف نژاد مورسیانوگرانادینا در ۴ تیمار و به صورت بلوک کاملا تصادفی انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل چهار تیمار ۱۵ ،۲۰ ،۲۵ ،۳۰ درصد وزن بدن بزغاله تازه متولد شده بود. طول مدت آزمایش ۴۸ ساعت به طول انجامید و تعداد دفعات آغوزدهی هر ۶ ساعت یکبار به صورت دستی و بر اساس درصد وزن بدن هنگام تولد هر بزغاله در آن تیمار انجام پذیرفت.نتایج: با توجه به اینکه سطوح ایمونوگلوبین آغوز در نژاد مورسیانو گرانادینا در مقایسه با سایر نژادهای بز شیری دنیا (از قبیل سانن و آلپاین) در پایان ترین حد می باشد. در مطالعه حاضر تغذیه بزغاله های جایگزین با سطوح بالاتر آغوز توانست به رشد و توسعه عضلانی و اسکلتی بهتری منجر شود (۰۵/۰>P). بطوری که بهترین نتایج در بزغاله های تغذیه شده با سطوح ۳۰ درصد وزن بدن مشاهده گردید (۰۵/۰>P). نتایج این پژوهش نشان داد که روند افزایشی رشد و توسعه اسکلت برای تیمارهای مصرف کننده سطوح بالای آغوز تا ۵۶ روزگی نیز ادامه یافته بود، بطوری که ارتفاع بدن و نیز عرض کپل برای تیمار ۳۰ درصد آغوز در مقایسه با تیمار ۱۵ درصد به ترتیب ۱۰ و ۹ سانتی متر بیشتر بود همچنین تفاوت معنی داری بین تیمارها از لحاظ فراسنجه وزن در سن ۲۱ روزگی وجود داشت (۰۵/۰>P) و مقدارآن برای تیمار ۳۰ درصد آغوز بیشترین و برای تیمار ۱۵ درصد آغوز کمترین بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که مصرف آغوز در ۴۸ ساعت اولیه بعد از تولد به مقدار ۳۰ درصد وزن اولیه بدن بزغاله ها، به تعداد آغوزدهی هر ۶ وعده یکبار، بر وضعیت ایمنی و رشد اسکلتی بدن بزغاله ها اثر دارد.واژه های کلیدی: آغوز، ایمونوگلوبین، فراسنجه های اسکلتی، عملکرد رشد، مورسیانو گرانادینا. واژه های کلیدی: آغوز، ایمونوگلوبین، فراسنجه های اسکلتی، عملکرد رشد، نژاد مورسیا

Authors

محمد حیدری

دانشجوی دکتری تخصصی تغذیه دام

محمد ابراهیم نوریان سرور

گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی کرمانشاه،ایران

فرهنگ فاتحی

استادیار گروه علوم دامی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج

محمد مهدی معینی

گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی کرمانشاه،ایران