شکسپیر و قرآن: تراژدی مذهبی هملت و تحول نفس در انسان رنسانس

ویلیام شکسپیر، نویسنده رنسانس، متاثر ازکتاب مقدس، روابط انگلستان و اسلام از قرون وسطی-صلیبی تا رنسانس، وآشنا با زبان لاتین، با مناقشات متعدد مذهبی، گفتمان جدید اسلامی را درتراژدی هملت آغاز می کند که برپایه قرآن کریم می باشد. در این گفتمان مذهبی، معرفت انسان دررنسانس، مخلوق خدای پاک و منزه، بر مبنای رذیلت و فضیلت نفس است. بنابراین، کسب فضیلت و تزکیه نفس دردنیا و پس از مرگ، وبازآفرینی انسانی خوب برای برخی از انسان ها وجود داردکه نمایانگرتحول وحرکت نفس است. دراین رویکرد متافیزیکی، بر پایه علم فیزیک، ارتباط بین ماده و صورت همانند ارتباط ذاتی نفس و بدن است که نفس، جوهر و صورت جسم، دارای حرکت و تحول است وعلاوه بر حیات بخشی، ماهیت جسم متغیر را می سازد و همیشه به همان جسم تعلق دارد که این امر، هیلومورفیزم، مبنای نظریات اسلامی حرکت جوهری، معاد جسمانی، واصل علیت است. نظریه هیلومورفیزم ارسطووآراء اسلامی ملاصدرا درخصوص این گفتمان مذهبی مورد بررسی قرار می گیرند. حاصل این تحقیق بازآفرینی چهره محمد(ص) و رفع اتهامات غربیان به ایشان در بین بسیاری از نتایج دیگر می باشد.

شکسپیر و قرآن: تراژدی مذهبی هملت و تحول نفس در انسان رنسانس Keywords:

هیلومورفیزم , معاد جسمانی , حرکت جوهری , اصل علیت , ترماگنت-محمد , تراژدی , باز آفرینی