جایگاه شعر در مناسبات سیاسی عصر تیموریان
Publish place: Iranian Political Sociology Journal، Vol: 5، Issue: 8
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 103
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOU-5-8_056
تاریخ نمایه سازی: 2 مهر 1401
Abstract:
عصر تیموریان یکی از کارآمد ترین دوره های فرهنگی ایران از نظر ادبی و هنری بود. زیرا سیاست گذاری های تیمور و جانشینان او، زمینه مناسبی برای فعالیت های فرهنگی فراهم کرد. جریان شعر و شاعری در عهد تیموریان، از آنجایی که مورد استقبال و حمایت مادی و معنوی سلاطین تیموری بود، گسترش و رونق یافت. با توجه به منزلت و میزان اثرگذاری بالای شعر در عصر تیموریان، شاهان و شاهزادگان تیموری برای متقاعد کردن و دستیابی به اهداف خود در روابط سیاسی به شیوه ای موثر از شعر استفاده می کردند. بهره گیری از شعر در نامه های سیاسی دوره تیموریان امری رایج بود و یک امتیاز و حسن محسوب می گردید. شاعران و ادیبان در عهد تیموریان از جایگاه سیاسی و اجتماعی والایی برخودار بودند. بنابراین به همان نسبت شاهان و شاهزادگان تیموری برای شعر اهمیت و اعتبار زیادی قائل می شدند. از این رو برای سلاطین تیموری در سیاست روابط داخلی و خارجی، شعر ابزار اثرگذار به شمار می رفت. اگر چه حکام تیموری دوستدار شعر و شاعران بودند و بسیاری از ایشان خود شعر می سرودند؛ اما هزینه ای که شاهان و شاهزادگان تیموری برای گسترش شعر و شاعری می پرداختنند، از پشتوانه سیاسی برخوردار بوده و اتتظارات سیاسی آنها را بر آورده می نمود.
Keywords:
Authors
علی پرورش رامکی
دانشجوی دکتری تاریخ ایران بعد از اسلام، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
صالح پرگاری
دانشیار گروه آموزشی تاریخ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
کاظم میقانی
استادیار گروه آموزشی تاریخ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
شهرام یوسفی فر
دانشیار گروه آموزشی تاریخ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران.