صلاحیت گزینشی ماموران انتظامی در مدیریت آزادی اجتماعات

هدف از پژوهش حاضر صلاحیت گزینشی ماموران اداری و انتظامی در مدیریت آزادی های گروهی(تجمعات و راهپیمایی ها) است و صلاحیت، تعیین کننده حوزه اقدام و فعالیت اداره است؛ موضوع مهم در حقوق عمومی راجع به صلاحیت آن است که اصل بر عدم صلاحیت است؛ مگر آنکه به موجب قانون صلاحیتی به مقام عمومی اعطا گردد. صلاحیت بر دوقسم تکلیفی و گزینشی است؛ در قسم دوم، مقام اداری اختیار انتخاب داشته و می تواند از میان چند گزینه به انتخاب بپردازد. نظارت به عنوان یکی از مباحث بنیادین حقوق عمومی در صلاحیت های گزینشی اهمیتی دو چندان می یابد؛ به رغم آنکه، مقام عمومی در این قسم از صلاحیت آزادی و ابتکار بیشتری دارد، این امر به معنی اتخاذ تصمیمات خودسرانه نمی باشد. یکی از چالش برانگیزترین ماموریت های ماموران اداری و انتظامی از حیث توجه در اجتماعات، حفظ نظم در مدیریت و کنترل ازدحاماتی است که با هدف اعتراضی تشکیل شده است در نظام های مختلف جهت افزایش کیفیت و کارآمدی، اختیارات زیادی به ماموران اداری و انتظامی اعطا شده است. بااینحال، سوءاستفاده ماموران اداری و انتظامی از این اختیارات ازجمله مسائلی است که دغدغه های بسیاری را ایجاد کرده است و بهتر است صلاحیت گزینشی را محدود تر نمایند .

Keywords:

صلاحیت گزینشی , ماموران اداری , ماموران انتظامی , آزادی گروهی , تجمعات , راهپیمایی