نقش میانجی مشارکت شغلی در رابطه بین صفات شخصیت و عملکرد شغلی در کارکنان آموزش و پروش، ناجا و شهرداری تهران

مقدمه: کیفیت و اثر بخشی عملکرد سازمان ها، عامل تعیین کننده و حیاتی تحقق برنامه های توسعه و رفاه آن سازمان است. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی مشارکت شغلی در رابطه بین صفات شخصیت و عملکرد شغلی در کارکنان آموزش و پروش، ناجا و شهرداری تهران است. روش کار: مطالعه حاضر به روش توصیفی- همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل تمام کارکنان آموزش و پروش، ناجا و شهرداری تهران در شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود. از بین آن ها ۴۰۰ تن به دو روش صورت تصادفی ساده به روش جدول اعداد تصادفی  و تصادفی خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه عملکرد شغلی" (Job Performance Questionnaire)، "پرسشنامه مشارکت شغلی" (Job Involvement Questionnaire) و "سیاهه پنج عاملی نئو" (NEO-Five-Factor Inventory) استفاده شد. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ برای پرسشنامه ها بررسی شد. تحلیل داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۵ و اسمارت پی ال اس نسخه ۳ انجام شد. یافته ها: مسیر مستقیم مسئولیت پذیری (۳۵/۰ =β، ۰۵/۰>P) با مشارکت شغلی کارکنان معنادار بود (۴۶/۰- =β، ۰۵/۰>P). مسیر مستقیم برون گرایی (۰۹۴/۰ =β، ۰۵/۰>P)، مسئولیت پذیری (۲۹/۰ =β، ۰۵/۰>P)، و مشارکت شغلی (۰۴۲/۰ =β، ۰۵/۰>P). با عملکرد شغلی کارکنان معنادار بود. مسیر کل برون گرایی (۰۸۹/۰ =β، ۰۵/۰ نتیجه گیری: با توجه به معنادار بودن مسیر مستقیم مسئولیت پذیری، برون گرایی و مشارکت شغلی با عملکرد شغلی کارکنان، به مشاوران و روانشناسان پیشنهاد می شود به نقش این متغیرها برای افزایش عملکرد شغلی کارکنان، تمهیداتی را برای افزایش مشارکت شغلی، مسئولیت پذیری به عمل آورند .

Keywords:

Personality Traits , Job Involvement , Job Performance , Staff of Government Organizations. , صفات شخصیت , مشارکت شغلی , عملکرد شغلی , کارکنان سازمان های دولتی.