مدل ساختاری گرایش به اعتیاد دانشجویان براساس مولفه های تحمل پریشانی ، تمایزیافتگی و دشواری تنظیم هیجان با میانجی گری تکانشگری

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل ساختاری گرایش به اعتیاد دانشجویان براساس مولفه های تحمل پریشانی ، تمایزیافتگی و دشواری تنظیم هیجان با میانجی گری تکانشگری، اجراگردید. مطالعه توصیفی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند که به شیوه نمونه گیری خوشه ای نمونه آماری انتخاب گردید. حجم نمونه با استفاده نرم افزار مبتنی بر معادله۳۱۰ نفر بدست آمد که با احتساب نرخ۱۰ درصد توزیع و پس از پیش پردازش ۳۱۴ پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفت. ابزار پژوهش شامل مقیاس های؛ تحمل پریشانی هیجانی(DTS-SF) ،مقیاس تمایزیافتگی خود- دیگران(SODS)، دشواری تنظیم هیجان( ERQ)، تکانشگری بارت (BIS-Brief) و گرایش به اعتیاد(SPQ) بود. علی رغم نرمال بودن توزیع، تحلیل داده ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری واریانس محور سوق پیداکرد که با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS-۲۶ وSmart PLS با۰.۹۵ اطمینان و توانی برابربا ۰.۸۵ فرضیات علی بررسی شد. نتایج آزمون مدل مفهومی نشان داد شاخص های برازش مدل اندازه گیری و ساختاری در وضعیت مطلوبی قرار دارد. سازه های تحمل پریشانی و دشواری تنظیم هیجان در سطح اطمینان ۰.۹۹ بر سازه تکانشگری تاثیر داشته است و تمام متغیرها دارای تاثیر معنادار مستقیم برگرایش به اعتیاد بوده است. همچنین بخشی از رفتار متغیرهای تحمل پریشانی و دشواری تنظیم هیجان بدون تاثیر معنادار تمایزیافتگی بر گرایش به اعتیاد منوط به حضور تکانشگری بوده است.

Keywords:

گرایش به اعتیاد , تحمل پریشانی , تمایزیافتگی