بررسی پتانسیل درون زی بری علفخواران اهلی و وحشی منطقه حفاظت شده شیدا

جابجای بذر گیاهان یکی از روش های توسعه جوامع گیاهی است. عوامل مختلفی باعث این جابجایی می شود. گاهی بذرها از طریق چسبیدن به بدن حیوانات منتقل می شوند و در بسیاری مواقع علفخواران با بلعیدن بذرهای تولیدی گیاهان و گذر از دستگاه گوارش خود به فواصل دورتر از پایه مادری منتقل می کنند. در این بین بذرهای کوچک تر که به راحتی منتقل می شوند از اهمیت بیشتری برخوردارند. برای نشان دادن نقش علفخواران در انتقال بذر گیاهان در منطقه حفاظت شده شیدا واقع در استان چهارمحال و بختیاری اقدام به انتخاب سه مکان دارای چرای سبک، متوسط و سنگین شد. نمونه های سرگین علفخواران در محدوده مکان های مورد نظر به تفکیک نوع حیوان در ماه های تیر، مرداد، شهریور و مهر جمع آوری گردید و پس از خشک کردن در محیط تاریک در دمای ۴ درجه سانتی گراد به مدت ۷۲ ساعت نگهداری گردید. نمونه ها ابتدا خرد گردید و به سینی هایی که از قبل آماده شده بود منتقل شد. سینی های کشت به وسیله خاکی که فاقد آلودگی و بذر می باشد پر شد. تعداد ۲۷۴ بذر از ۲۱ گونه گیاهی شناسایی و ثبت گردید. بیشترین تعداد گونه های منتقل شده در سرگین ها مربوط به ابتدای زمان جمع آوری نمونه ها بوده است و با نزدیک شدن به شهریور و مهر، این میزان کاهش محسوسی داشته است. در نمونه های سرگین گونه همه چیزخوار گراز وحشی تعداد ۱۲ بذر مربوط به ۶ گونه گیاهی یافت شد. بیشترین نمونه های ثبت شده مربوط به دام اهلی است و بعد از آن مربوط به قوچ و میش وحشی که علت آن مربوط به تعداد قوچ و میش و دام اهلی در منطقه است.

Keywords:

منطقه شیدا , علفخواران , جوامع گیاهی , درون زی بری