بهبود مقاومت به تنش شوری در بذر سرخارگل با استفاده از ذرات نانو و غیرنانو اکسید سیلیسیوم

به منظور بررسی تاثیر ذرات نانو و غیر نانو دی اکسیدسیلیسیوم بر شاخص های جوانه زنی گیاه سرخارگل در شرایط تنش شوری، آزمایشی در آزمایشگاه گیاهان دارویی دانشگاه تربت حیدریه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل ۹ سطح غلظت اکسیدسیلیسیوم صفر (شاهد)، ۱۰، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم در لیتر از ذرات نانو و ۱۰، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم در لیتر از ذرات غیر نانو و چهار سطح از تنش شوری صفر (شاهد)، ۳-، ۶- و ۹- بار در سه تکرار بود. نتایج نشان داد که تیمار ۱۵۰ میلی گرم در لیتر نانو ذرات در صفات وزن ریشه چه،ساقه چه و گیاهچه و طولساقه چه و گیاهچه اثر مثبت معنی داری نسبت به تیمار شاهد داشت. این تیمار وزن ساقه چه و گیاهچه را نسبت به شاهد و تیمار ۱۵۰ میلی گرم در لیتر ذرات غیر نانو حدود دو برابر افزایش داد. در صفت وزن ریشه چه نیز تیمار ۱۵۰ میلی گرم در لیتر نانو ذرات بهترین عملکرد را با افزایش دو برابری نسبت به شاهد داشت و هم چنین طول ساقه چه و گیاهچه را نسبت به شاهد حدود دو برابر افزایش داد. بطور کلی استفاده از نانوذرات اکسید سیلیسوم می تواند راهکاری جهت بهبود مقاومت بذر سرخارگل در مواجه با تنش شوری استفاده نمود.

Keywords:

گیاه دارویی , فناوری نانو , متوسط زمان جوانه زنی