چگونه می توان با استفاده از رویکرد ساخت گرا تدریس غیرفعال را به تدریس فعال تبدیل کرد.

سازنده گرایی رویکرد جدیدی است که در آموزش مطرح شده و با وجود تو بودن آن توانسته در حیطه های مختلف آموزش اثرگذار باشد. اساس این رویکرد بر همکاری و مشارکت یادگیرندگان است و تاکید دارد که یادگیرنده با توجه به تجارب قبلی خود دانش جدید را می سازد. با توجه به اهمیت این موضوع در آموزش، هدف از انجام این پژوهش این است که بتوان با استفاده از رویکرد ساخت گرا و روش های تدریس فعال مربوط به آن، تدریس غیرفعال معلم را با توجه به معایبی که این روش دارد به تدریس فعال تبدیل کرد. روش تحقیق در این مقاله مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی منابع علمی مکتوب و الکترونیکی است و علاوه بر این که بر پایه ی منابع و اطلاعات علمی است، جنبه ی توصیفی و تحلیلی هم دارد. با توجه به بررسی های انجام شده در این پژوهش، نتایج نشان داد که رویکرد ساخت گرا تاثیرات مثبتی در فرایند یادگیری و تدریس می گذارد و با توجه به این که این رویکرد بر پایه ی مشارکت یادگیرندگان در فرایند یادگیری است، در ایجاد تدریس فعال اثرگذار است.

Keywords:

آموزش , رویکرد ساخت مستمرا , تدریس غیرفعال , تدریس فعال