اثربخشی درمان مثبت نگر بر ابرازگری هیجان و کیفیت زندگی زناشویی دبیران زنمتوسطه دوم

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مثبت نگر بر ابرازگری هیجان و کیفیت زندگی زناشویی دبیران زن متوسطه دوم بوده است. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است، جامعهی پژوهش شامل دبیران زن متوسطه دوم شهرستان اصفهان بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس، ۳۰نفر از افراد انتخاب گردیده و به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل ( ۱۵ نفر در هر گروه) گمارده شدند. پرسشنامه ابراز گری هیجانی و کیفیت زندگی زناشویی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش و کنترل صورت گرفت. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه تحت برنامه ی مداخله ای درمان مثبت نگر قرار گرفتند در حالی که گروه کنترل برنامه مداخله ای را دریافت نکرد. جهت آزمون فرضیات پژوهش از تحلیل واریانس تک متغیره (آنکوا) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان مثبت نگر بر افزایش ابرازگری هیجان و کیفیت زندگی زناشویی تاثیر مثبت و معناداری دارد که باتوجه به یافته های پژوهش می توان درمان مثبت نگر را به عنوان درمانی موثر برای بهبود بیان و ابرازگری هیجانات و کیفیت زندگی زناشویی دبیران مطرح نمود.

Keywords:

درمان مثبت نگر , ابراز عمری هیجان , کیفیت زندگی زناشویی , دبیران زن متوسطه دوم