اثربخشی آموزش مثبت نگری بر کیفیت زندگی کاری و تاب آوری در کارکنان اورژانس اجتماعی شهر کرمانشاه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر کیفیت زندگی کاری و تاب آوری در کارکنان اورژانس اجتماعی شهر کرمانشاه، انجام شد. پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردی و از نظر شیوه اجرا، نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل جامعه آماری این پژوهش را تمامی کارمندان اورژانس اجتماعی شهر کرمانشاه تشکیل دادند که تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل، به صورت تصادفی گمارش شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون (۱۹۷۳) و مقیاس تاب آوری نیل و دایاس (۲۰۰۱) بودند. ابتدا از هر دو گروه، پیش آزمون به عمل آمد، سپس گروه آزمایش در ۹ جلسه (برگرفته از داورپناه جزی و عارفی، ۱۳۹۶)، تحت آموزش مثبت نگری قرار گرفت، اما گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. سپس از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۰ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش مثبت نگری بر کیفیت زندگی کاری و تاب-آوری در کارکنان اورژانس اجتماعی شهر کرمانشاه تاثیر معنادار دارد.

Keywords:

آموزش مثبت نگری , کیفیت زندگی کاری , تاب آوری , کارکنان اورژانس اجتماعی