بررسی روابط موجود میان آزمایش مقاومت الکتریکی سطحی و سایر آزمایشهای نفوذ پذیری در نمونه های بتنی

یکی از عوامل اصلی خرابی زودرس در سازه های بتن مسلح، خوردگی میلگردها می باشد و پدیده نفوذ پذیری مهمترین عامل در افزایش سرعت این تخریب به شمار می رود. از سوی دیگر روش های مختلفی برای ارزیابی نفوذ پذیری بتن وجود دارد. در نتیجه پیدا کردن رابطه ای بین این روش ها می تواند مهندسین را در انتخاب روش مناسب ارزیابی و درک بهتر مکانیزم آن ها، یاری رساند. مقاومت الکتریکی بتن شاخصی مناسب برای ارزیابی نفوذ پذیری بتن و مقاومت آن در مقابل نفوذ یون کلراید می باشد. این روش کاملا غیر مخرب بوده و سادگی، سرعت و ارزانی آن بر کاربرد این روش می افزاید. در این تحقیق، به منظور یافتن رابطه ای مناسب میان آزمایش مقاومت الکتریکی و سایر آزمایش های مختلف اندازه گیری نفوذ پذیری بتن(مانند نفوذ آب و نفوذ تسریع شده یون کلراید) آزمایشهای گوناگونی بر روی 72 طرح اختلاط مختلف بتن، انجام شده و روابط میان آنها بیان گردیده است. علاوه بر آن، عوامل تاثیر گذار بر روی نتایج آزمایشها بیان شده و در مورد محدودیت های موجود در برقراری ارتباط بین آن ها بحث شده است. نتایج نشان دهنده وجود رابطه توانی مناسبی میان آزمایشهای ذکر شده می باشد. همچنین از نتایج این تحقیق می توان دریافت که با دقت مناسبی می توان از آزمایش مقاومت الکتریکی به منظور تعیین میزان نفوذ پذیری نمونه های بتنی استفاده نمود.

Keywords:

مقاومت الکتریکی , نفوذ پذیری , رابطه توانی , خوردگی , ریزساختار , دوام , نفوذ تسریع شده یون کلراید