استفاده از جلبکهای سبزآبی به منظور بررسی تحمل به تنش شوری چهار توده محلی کنجد افغانستانی و ایرانی

شوری خاک به عنوان یکی از تنش های جدی غیرزیستی،عمدتا در مناطق خشک و نیمهخشک رخ میدهد و بر فرآیندهای زندگی گیاهان و کشاورزی پایدار در این اراضی تاثیر میگذارد و بهره وری کشاورزی و توزیع محصولات را در سراسر جهان محدود میکند. در این مطالعه، چهار توده محلی کنجد شامل توده محلی سرپل، بغلان و آقچه از کشور افغانستان و توده محلی شهرستان خاتم استان یزد با نام ایران در سه سطح شوری ۴)، ۸ و ۱۲ دسی زیمنس بر متر) با استفاده از آب شور طبیعی تهیه شده از منطقه ساغند استان یزد بهمراه آب شهری (Ec=۰. ۶ dSm-۱) بهعنوان شاهد تحت تیمار دو نوع جلبک (جلبک تخلیص شده از خاک پسته و خاک کنجد) بهمراه یک سطح شاهد (خاک بدون جلبک) در سه تکرار با آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه یزد مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه وایانس و مقایسه میانگین داده ها با استفاده از روش دانکن نشان داد که اگرچه توده های سرپل، ایران و بغلان کوتاه ترین زمان را تا رسیدن به مرحله چهاربرگی در سطوح ۴ و ۸ تنش شوری با کاربرد جلبک طی نمودند اما در صفت روز تا گلدهی، توده آقچه با کاربرد جلبک خاک پسته در سطوح ۸ dSm-۱ و ۴ در کوتاه ترین زمان به مرحله گلدهی رسید. در خصوص صفات مرتبط با کپسول نیز نتایج نشاندهنده برتری تعداد کپسول در اثر استفاده از جلبک خاک پسته در سطوح ۱۲ dSm-۱ و ۸ توده آقچه و ۸ dSm-۱ تودهسرپل بود. همین نتایج درخصوص سایر صفات مرتبط با کپسول شامل تعداد، طول و قطر کپسول نیز در مورد توده آغچه و کاربرد جلبک پسته در سطوح ۸ dSm-۱ و ۴ صادق بود. بنابراین به نظر میرسد توده آقچه نسبت به سایر توده های مورد مطالعه در اثر کاربرد جلبک استخراج شده از خاک پسته توانسته اثرات منفی ناشی از تنش شوری را بکاهد.