بررسی تاثیر گذاری بخشش درمانی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی چابهار

هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین تاثیر بخشش درمانی برکاهش میزان پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی ناحیه ۱ زاهدان است که به صورت توصیفی-همبستگی با بهره مندی از پرسشنامه محقق ساخته ی ۳ سوالی سه گزینه ای با ضریب آلفای کرونباخ ۰/۷۳۴ و جامعه ی آماری کل دانش آموزان ابتدایی ناحیه ۱ زاهدان و انتخاب ۷۴۳ دانش آموز به عنوان نمونه اماری به شیوه ی تصادفی در خرداد ۱۴۰۱ انجام شد، در واقع این عناصر در ارتباط و تاثیر پذیری متقابلی نسبت به یکدیگر قرار دارند. تا فرد قادر به کنترل احساسات منفی خود نباشد، قادر به درک علت واقعه نمیشود و تا علت واقعه را نفهمد، توانایی کنترل احساسات منفی را پیدا نمیکند، براساس استنباط های انجام شده می توان گفت که که مولفه های بخشش درمانی چون کنترل احساسات منفی،درک علت واقعه ، اطمینان از عدم تکرار اشتباه بر کاهش میزان پرخاشگری دانش آموزان آموزش وپرورش پابهار در مقطع ابتدایی موثر است. پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی در ارتباط با تاثیر بخشش درمانی بر میزان رشد سلامت روانی مقاله ای نوشته شود.

Keywords:

توانمندسازی روانشناختی , رضایت شغلی معلمان , آموزش و پرورش شهرستان چابهار