اثربخشی مثبت اندیشی بر میزان پرخاشگری نوجوانان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر پرخاشگری نوجوانان بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع روش پژوهش، نیمه آزمایشی دارای طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی نوجوانان شهر تهران در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند. از میان آنها تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه ۱۵ نفر آزمایش و کنترل قرار داده شدند. جمع آوری اطلاعات مورد نیاز برای این پژوهش به دو صورت کتابخانه ای، مراجعه به اسناد و مدارک و میدانی بوده است. در بخش میدانی پژوهش از مقیاس پرخاشگری استفاده شد. گروه آزمایش تحت مداخله جلسه های آموزش مهارتهای مثبت اندیشی، قرار داده شدند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تحلیلداده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام شد. نتایج نشان داد، آموزش مثبت اندیشی بر پرخاشگری تاثیر داشته است.

Keywords:

مثبت اندیشی , پرخاشگری , نوجوانان