انربخشی آموزش درمان مبتنی بر پذ برش و تعهد بر عدم تحمل بلاتکلیفی زنان نابارور با نشانگان اختلال اضطراب : فراگبر

بارداری از حساس ترین دوران های زندگی انسان است، مسائل روانی دوران بارداری از مسایلی است که امروزه بسیار مورد توجه قرار دارد (رحمانی۱۳۹۱h). یکی از هیجان های روانشناختی زنان باردار، اضطراب است که تاثیراتی منفی بر میزان سلامت روانی زنان خواهد داشت. نداشتن اطلاعات مناسب یا کامل در حوزه بارداری، می تواند زمینه های افزایش آشفتگی روانی و هیجان های مختل کننده سلامت روانی را، ایجاد کند (صالحی، ۱۳۹۵). بنابراین توجه به سلامت روانی زنان و بهداشت روانی در زنان باردار می تواند توجیه مناسبی داشته باشد. دوران بارداری به دلیل تغییر در سطح هورمون های زنان، خلق و خوی زنان نیز تغییر یافته و این تغییرات با کاهش سلامت روانی همراه خواهد بود که اثرات آن علاوه بر خود زنان، بر جنین نیز ناخوشایند است (ابوالقاسمی، ۱۳۹۰). تغییرات در زنان باردار شامل تغییر در اشتهاء، خلق متفاوت، تغییر علایق و مسائل دیگری است که برای زنان ناخوشایند بوده و قادر است وضعیت روانی زنان را منفی سازد و چالش های بی شماری برای زنان، خانواده و همسر آتها ایجاد کند (هاشمی، ۱۳۹۵). تاباروری می تواند زمینه ساز اختلال هایی مانند اضطراب باشد (کاظمی، ۱۳۹۰).از جمله مشکلات شایع در زتان نابارور عدم تحمل بلاتکلیفی است، عدم تحمل بلاتکلیفی باعث میشود که فرد، زمانی که در موقعیت های مبهم قرار می گیرد و یا اطلاعات موجود دارای ابهام هستند، وضعیت را تهدید کننده و خطرناک ارزیابی کند و چون موقعیت برای اون مبهم است، عملکرد ضعیفی از خود نشان دهد و در انتخاب و تصمیم گیری دچار تردید شود. این حالت، خود منجر به نگرانی شده و نگرانی نیز به دلیل ماهیت تکرار شونده اش، شرایط را از آنچه هست وخیم تر و مهم تر کرده و منجر به اضطراب بیشتر می شود. افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، باور دارند نگرانی خوب و مفید است و منجر به حل مساله؛ کاهش اضطراب، مسئولیت پذیری و وجدان مندی نسبت به رویدادهای پیش رو می شود. با این حال، آنچه از شدت اضطراب می کاهد نگرانی نیست بلکه پردازش هیجانی اضطراب و به عبارتی تحمل بلاتکلیفی و به تبع آن اضطراب می باشد. داگاس، مارچند و لادیوسر" (۲۰۰۵) اظهار کردند که عدم تحمل بلاتکلیفی می تواند پیش زمینه جهت گیری منفی نسبت به مشکل و اجتناب شناختی" باشد. در این دیدگاه، افراد با عدم تحمل بلاتکلیفی بالا مستعد شکل گیری نگرانی و گرفتار شدن در سۋالات بی پایان و بدون جواب می شوند. مطالعات متعددی نشان داده اند که سازه های عدم تحمل بلاتکلیفی، اجثناب شناختی و باورهای مثبت نگرانی نقش عمده ای در اختلال اضطراب فراگیر دارد.