نقش هوش شناختی در پیش بینی خلاقیت دانش آموزان مدارس تیزهوشان با واسطه گری سبک های فرزندپروری

مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش هوش شناختی در پیش بینی خلاقیت دانش آموزان مدارس تیزهوشان با واسطه گری سبک های فرزندپروری انجام شده است. این پژوهش، از نظر روش از نوع توصیفی- همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمام دانش آموزان دختر و پسر تیزهوش مقطع متوسطه شهر مهاباد در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ به تعداد ۱۹۰ نفر ۱۰۵) نفر پسر و ۸۵ دختر) شامل میگردد. با مراجعه به جدول کرجسی- مورگان و با روش نمونه گیری دردسترس، تعداد ۱۲۳ دانش آموز تیزهوش ( ۶۸ دانش آموز پسر و ۵۵ دانش آموز دختر) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و پرسشنامه های خلاقیت عابدی، سبکهای فرزندپروری بامریند، پرسشنامه هوش هیجانی شیرینگ و پرسشنامه هوش شناختی ریون را تکمیل نمودند. نتایج با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و با نرم افزارهای spss ۱۹ و amos ۲۲ تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد بین هوش شناختی و سبک فرزندپروری مقتدرانه با خلاقیت رابطه مثبت معنی داری وجود داشت( (P <۰/۰۱؛ بین سبک فرزند پروری سهل گیرانه و خلاقیت ( (P <۰/۰۵ رابطه منفی معنی داری وجود داشت. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که سبکهای فرزندپروری در رابطه ی بین هوش شناختی با خلاقیت دانش آموزان مدارس تیزهوشان نقش میانجیگری دارند. با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص است که سبک های فرزندپروری به عنوان یک عامل محیطی مهم می تواند زمینه ارتقاء خلاقیت دانش آموزان را از طریق ایجاد ارتباط بین هوش شناختی با خلاقیت ایفا نماید؛ لذا با تکیه بر نتایج مطالعه حاضر، می توان انتظار ارتقاء خلاقیت دانش آموزان تیزهوش فراهم گردد.

Keywords:

تیزهوشان , هوش شناختی , خلاقیت , سبک های فرزندپروری