اثر کاربرد کودهای گوگردی و محلول پاشی مقادیر نانو پتاسیم بر صفات مرفولوژیکی، زراعی و کیفیت دانه گلرنگ

تامین عناصر غذایی مورد نیاز جهت رشد و نمو گیاهان از طریق کاربرد کودهای زیستی و نانو ضمن افزایش عملکرد، از اثرات سوء مصرف بی رویه کودهای شیمیایی برمحیط زیست ممانعت می نماید. این تحقیق به صورت آزمایش کرت‎های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در روستای خامسان از توابع شهرستان کامیاران واقع در استان کردستان انجام شد. در این آزمایش اثر چهار نوع کود گوگرد شامل عدم مصرف، کود گوگردی گرانوله، کود زیستی تیوباسیلوس، کود گوگردی گرانوله + تیوباسیلوس در کرت های اصلی و سه میزان محلول پاشی مقادیر ۰، ۵ و ۱۰ کیلوگرم در هکتار کود نانو پتاسیم در کرت های فرعی بر صفات مرفولوژیکی، عملکرد دانه و کیفیت دانه گلرنگ مقایسه گردید. نتایج نشان داد که صفات تعداد ساقه ثانویه در سطح ۵ درصد و تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، عملکرد روغن و پروتئین تحت تاثیر کودهای گوگردی اختلاف معنی دار در سطح ۱ درصد داشتند. بیشترین عملکرد دانه، عملکرد روغن و پروتئین در تیمار کود گوگردی گرانوله + تیوباسیلوس حاصل گردید که در مقایسه با شاهد به ترتیب: ۲۸/۴۹، ۴۱/۷۲ و ۳۲/۴۶ درصد افزایش نشان دادند. همچنین تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و عملکرد روغن در سطح ۱ درصد و درصد روغن و پروتئین و عملکرد پروتئین در سطح ۵ درصد تحت تاثیر محلول پاشی مقادیر متفاوت کود نانوپتاسیم اختلاف معنی دار داشته به طوری که محلول پاشی ۱۰ کیلوگرم در هکتار نانوپتاسیم سبب بروز حداکثر مقدار صفات مذکور گردید و عملکرد دانه، درصد روغن، پروتئین و عملکرد روغن و پروتئین را در مقایسه با شاهد به ترتیب: ۱/۰۵، ۲/۵۶، ۰/۶۴، ۱۴/۲۶ و ۴/۴۸ درصد افزایش داد.

Keywords:

عملکرد , گلرنگ , گوگرد , نانوکود