بررسی مناسب ترین تیمارهای مدت زمان استفاده از اولتراسونیک، دما و نسبت آب به محتویات شکمبه دام در تولید بیوگاز (مطالعه موردی: کشتارگاه شهر خرم آباد)

زمینه و هدف: تصفیه بی­هوازی برخی از ضایعات جامد کشتارگاهی مانند محتویات شکمبه، به دلیل پتانسیل تولید انرژی و تاثیر مثبت آن در کاهش آلودگی­های زیست­ محیطی، یکی از گزینه­های مناسب فرآوری و دفع ضایعات به شمار می­آید. هدف از انجام این پژوهش، تعیین مناسب­ترین تیمار دما، زمان و نسبت آب به محتویات شکمبه دام بر روی میزان  تولید بیوگاز کل است. روش بررسی: این پژوهش سال ۱۳۹۹و در کشتارگاه صنعتی خرم­آباد انجام شد. پس از ذبح دام محتویات شکمبه پنج گاو و پنج گوسفند به منظور همگن­سازی و یکنواخت شدن با هم مخلوط شدند و در آزمایش­های مجزا به بررسی تاثیر شدت دماهای مختلف (۳۰، ۴۰ و ۵۰ درجه سانتی­گراد)، زمان­های مختلف امواج­دهی دستگاه اولتراسونیک (۱۰، ۲۰ و ۳۰ دقیقه) و نسبت­های مختلف مخلوط محتویات شکمبه و آب(۵۰میلی لیتر آب به ۱۰۰ گرم محتویات شکمبه، ۱۰۰ میلی لیتر آب به ۱۰۰ گرم محتویات شکمبه و ۲۰۰ میلی لیتر آب به ۱۰۰ گرم محتویات شکمبه) برروند تولید بیوگاز پرداخته شد. یافته ­ها: به طور کلی بیشترین مقدار بیوگاز کل، مربوط به اثر مقابل سه گانه استفاده ۳۰ دقیقه­ای از پیش­فرآوری اولتراسونیک (t۳) × دمای  C۵۰° (te۳) × نسبت ترکیب محتویات شکمبه (r۳) با میزان تولیدml  ۳۳۳/۳۵۰ که بهترین نتیجه محسوب می­شود. بحث و نتیجه ­گیری: این نتایج نشان می­دهد استفاده از پیش­فرآوری اولتراسونیک در مدت زمان­ بیشتر، در دمای بالاتر و در غلظت کمتر تاثیر بیشتری در عملکرد فرآیند هضم بی هوازی و تولید بیوگاز کل از محتویات شکمبه دارد.

Keywords:

هضم بی هوازی , پیش فرآوری , ضایعات کشتارگاهی , اولتراسونیک , بیوگاز