بررسی اثرات اولئوروپین بر افسردگی ناشی از استرس مزمن در موش سوری

زمینه و هدف: افسردگی هنوز هم یکی از اختلالات چالش برانگیز و گسترده با علل پیچیده است. اخیرا نقش رژیم غذایی سالم و روغن زیتون در بهبود افسردگی ادعا شده است. این مطالعه به منظور بررسی اثرات حفاظتی اولئوروپین بر افسردگی ناشی از استرس مزمن در موش سوری طراحی شده است. روش بررسی: جهت القای استرس مزمن Chronic Restraint Stress (CRS) موش ها به مدت دو هفته، روزانه دو ساعت در معرض استرس بی حرکتی در دستگاه Restrainer و سپس دو دقیقه شوک الکتریکی با قدرت نیم میلی آمپر قرار گرفتند. موش های تحت استرس مزمن در پنج گروه شامل کنترل (دریافت کننده حلال دارو)، درمان (اولئوروپین در دزهای ۵/۷، پانزده و سی میلی گرم بر کیلوگرم) و کنترل مثبت (دیازپام) قرار گرفتند. سپس بیان ژن اینترلوکین-۶ و گیرنده متابوتروپیک نوع یک گلوتامات (mGluR۱) بررسی شد. تست رفتاری شامل تست شنای اجباری و معلق ماندن از دم بود. یافته ها: در موش های CRS دز پانزده میلی گرم بر کیلوگرم اولئوروپین سبب کاهش معنا دار بی حرکتی در آزمون معلق ماندن از دم و دزهای پانزده و سی میلی گرم بر کیلوگرم آن سبب کاهش معنا دار بی حرکتی در آزمون شنای اجباری شد (۰۵/P<۰). اولئوروپین همچنین سبب کاهش بیان ژن اینترلوکین-۶ و گیرنده متابوتروپیک نوع یک گلوتامات (mGluR۱) در موش های CRS شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می ­رسد که کاهش بیان ژن اینترلوکین و گیرنده متابوتروپیک نوع یک گلوتامات ممکن است در اثرات اولئوروپین بر رفتارهای شبه افسردگی در موش های تحت استرس مزمن موثر باشد.

Keywords:

Oleuropein , Depression , Chronic stress , Interleukin-۶ , Metabotropic glutamate receptor type ۱As in et latem , اولئوروپین , افسردگی , استرس مزمن , اینترلوکین-۶ , گیرنده متابوتروپیک نوع یک.