مدیریت آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی توسط مدیریت شهری شهرداری ارومیه

از موضوعات مهمی که همواره ذهن جامعه شناسان، اندیشمندان و برنامه ریزان اجتماعی را به خود مشغول داشته، مسائل و آسیب های اجتماعی ناشی از تحولات سریع جوامع انسانی است. سیاست اجتماعی و جامعه شناسی از ابتدای پیدایش خود به دنبال فهم مکانیزم تحولات اجتماعی و شناخت روندهای دگرگونی، به منظور کنترل و کاهش آسیب ها و معضلات اجتماعی ناشی از حرکات مذکور بوده است. پیشگیری از آسیب های اجتماعی، یکی از وظایف مهم شهرداری است، اما این مطلب دارای ابهاماتی نیز می باشد که گاهی منجر به موازی کاری با سایر سازمانهای ذیربط می شود. تعریف دقیق جایگاه شهرداری، نگاه علمی به آسیبهای شهری، استفاده از ظرفیت مشارکتهای مردمی و مواردی از این دست میتواند به مدیریت بهتر آسیب های اجتماعی در شهر ارومیه توسط شهرداری یاری رساند. با توجه به یافته های تحقیق، در موضوع مدیریت آسیب های اجتماعی در شهر ارومیه، میتوان گفت وضعیت مشارکت اجتماعی در این حوزه نامشخص و مکانیسم ها و ابزارهای نهادینه کردن وضعیت مطلوب مشارکت در حوزه های مختلف به ویژه مدیریت آسیب های اجتماعی نامشخص و مبهم است. اسکان غیر رسمی اگرچه ریشه در توسعه بروزن زا و شرایط ویژه شهر و شهرنشینی در کشور ما دارد و حداقل از نیمه دوم سال سالهای ده ه ۱۳۵۰ مساله جدی کلان شهرهای ایران بوده است، اما در سال های اخیر به شدت رشد کرده و تبدیل به معضل اصلی و غیر قابل انکار غالب کلان شهر ها و شهر های میانی کشور شده است. اسکان غیر رسمی اگرچه در غیاب برنامه ریزی و کنترل های رسمی توانسته است بدل به بخشی از راه حل اسکان کم درآمدهای شهری شده و با این نگاه " گذر از آسیب به نوعی راه حل" تلقی شود اما خود موجد و موجب شماری از آسیب های اجتماعی - اقتصادی، کالبدی،زیست محیطی و حتی روان شناختی در ارتباط با ساکنین خود و یا شهر مادر و مجموعه نظام شهری و شهرنشینی کشور شود که باتوجه به گسترش ابعاد آن، نیازمند بررسی های بیشتر و تدوین و کاربست روش های موثر و کارآمدی است که سرانجام به مهار و کنترل آن بیانجامد.

Keywords:

آسیب های اجتماعی , مدیریت شهری , شهرداری ارومیه , اسکان غیر رسمی