بررسی ارتباط سطح تروپونین تی با پروگنوز نوزادان نارس بستری شده در NICU بیمارستان فاطمیه شهر همدان

سابقه و هدف: با توجه به شیوع اختلالات عملکرد میوکارد و باز ماندن مجرای شریانی در تعداد زیادی از نوزادان نارس پیش آگهی این نوزادان ارتباط زیادی به تشخیص زودرس و درمان آن ها دارد. در این راستا این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سطح تروپونین تی با پروگنوز نوزادان نارس بستری شده در بخش NICU بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تعداد مشخصی از نوزادان که تحت بررسی سطح سرمی تروپونین از ۷۲ ساعت تا یک هفته پس از تولد قرار گرفته بودند، از نظر اطلاعات دموگرافیگ، مدت زمان بستری، عوارض حین بستری، اسیدوز، دریافت اینوتروپ، بهبودی و مورتالیتی بررسی شدند و ارتباط آن ها با سطح سرمی تروپونین مشخص شد. یافته ها: از ۶۱ نوزاد بررسی شده، ۲۲ نوزاد PDA بزرگ با سطح تروپونین ۵۰.۲± ۴۳۶ pg/ml، ۱۴ نوزاد PDA کوچک با سطح تروپونین ۸۹.۸ ± ۲۶۰.۵ pg/ml و ۲۵ نوزاد بدون PDA با سطح تروپونین ۲۲۹.۷ ± ۲۷۷.۱ pg/ml بودند که از نظر آماری بین سه گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت (P=۰.۲۰۳). میانگین سطح تروپونین در نوزادان فوت شده ۵۲۱±۴۲۳ pg بیشتر از نوزادان زنده ۱۵۴±۲۷۴ pg بود (P=۰.۱۹۴). دریافت اینوتروپ در بیماران فوت شده به طور معنی داری بیشتر بود (P=۰.۰۰۳) و سطح تروپونین تی با دریافت اینوتروپ از نظر آماری ارتباط معنی داری داشت (P=۰.۰۰۸). ارتباط بین میزان تروپونین و اسیدوز شدید (P=۰.۰۵۱) با اختلاف ناچیز معنی دار نشد که از نظر کلینیکی ارزشمند است. نتیجه گیری: سطح سرمی تروپونین تی در نوزادان نارس با PDA بزرگ و در نوزادان فوت شده در موارد دریافت اینوتروپ به دلیل اختلال همودینامیک و اسیدوز شدید ییشتر بود.

Keywords:

Premature Neonate , Prognosis , Troponin T , پیش آگهی , تروپوتین تی , نوزاد نارس