هنجارگریزی معنایی اصل بنیادین ارتباطات زیبایی شناسی در اشعار رهی معیری و مهرداد اوستا با هنر معاصر بر اساس نظریه لیچ

هنجارگریزی یکی از روش های کاربردی در آشنایی زدایی شعر است. شاعران زیادی از این روش، برای انتقال معانی استفاده کرده اند. شاعر هنجارگریز با هدف رستاخیز ادبی در شعر، موجب ایجاد لذت هنری می شود. بررسی میزان هنجارگریزی در شعر شاعران معاصر، میزان توانمندی آن ها در برجسته سازی کلمات را به خوبی نشان می دهد. از آنجایی که یکی از مهم ترین عوامل انتقال فرهنگ، زبان است. نوع به کارگیری زبان از مهم ترین ویژگی های شاعران محسوب می شود. در این پژوهش با مرور مفاهیم مربوط به اهمیت فرمالیست های روسی و تقسیم­بندی لیچ به بررسی جلوه های مختلف هنجارگریزی در اشعار رهی معیری و مهرداد اوستا  و هنر معاصر پرداخته شده است. رسالت این پژوهش در به کارگیری یافته­های علم زبان­شناسی و معرفی دلایل علمی برای جذابیت و ماندگاری آثار مورد بررسی و شناخت بیشتر شاعران معاصر و التذاذ بهتر از شعر آنها و ایجاد زمینه لازم برای تحقیقات و پژوهش­های بیش­تر در این حوزه، برای محققین و دانشجویان علاقه­مند، اهمیت پژوهش حاضر را دو چندان کرده است.  این پژوهش ، بر آن است که به سوال های مطرح شده  پاسخ دهد.  با ژرف نگری در مبانی نظری، ویژگی های هنجارگریزی معنایی در اشعار رهی معیری و مهرداد اوستا بررسی شده است و پس از مطالعه مبانی نظری و منطبق کردن آن ها با شعرهای معیری و اوستا، نتیجه ی مطرح شده به روش کتابخانه ای به شیوه ی تحلیلی- توصیفی بیان شده است.اهداف پژوهش:بررسی هنجارگریزی معنایی براساس نظریه لیچ در اشعار رهی معیری و مهرداد اوستا.بررسی هنجارگریزی در هنر معاصر ایران.سوالات پژوهش:آیا رهی معیری و مهرداد اوستا از هنجارگریزی معنایی، بهره برده­اند؟کدام یک از مفاهیم هنجارگریزی معنایی (جسم­پنداری، سیال­پنداری، جانورپنداری، گیاه­پنداری و انسان­پنداری) در اشعار رهی معیری و اوستا بسامد بیشترین و کمترین بسامد را دارد؟

Keywords:

برجسته سازی , هنجارگریزی معنایی , رهی معیری , مهرداد اوستا , نظریه لیچ