تعیین راهبردهای مدیریت شهری در کاهش خلاءهای فضای سبز شهری (مطالعه موردی: منطقه ۷ تهران)

مدیریت فضای سبز در کلان شهرهایی چون تهران بواسطه تراکم جمعیت زیاد و دور بودن از طبیعت وحشی و وجود انواع آلودگی ها باید به گونه ای انجام گیرد تا ساکنین مناطق مختلف دسترسی مطلوبی به فضاهای سبز شهری داشته باشند. وجود کاربری فضای سبز در شهرها و توزیع مناسب آن و همچنین سرانه اختصاص یافته به آن براساس نیازهای جمعیتی یکی از مباحث اساسی در برنامه ریزی و مدیریت شهری است. هدف کلی این پژوهش تعیین میزان خلاهای فضای سبز در منطقه ۷ شهرداری تهران و ارائه راهکارهای مدیریتی جهت بهبود سرانه و پراکنش فضای سبز است. شهروندان منطقه ۷ در این منطقه با مشکلات و کمبودهای بسیاری روبرو هستند. کمبود پارکینگ، وجود بافت فرسوده و ریزدانه و کمبود سرویس های بهداشتی عموم ی، فقر سرانه ورزشی، کمبود سرانه فضای سبز و حضور زنان خیابانی و کارتن خوابها از جمله مشکلات این منطقه است. وجود ترافیک محله های سبلان، خیابان بهار، مطهری شرقی و اجاره دار از دیگر مشکلات منطقه می باشد. در تحلیل SWOT در بخش استراتژی های تهاجمی که بیسترین نمره را دارا بودن تعیین صحیح فضاهای سبز جدید هم راستا با استانداردهای بین المللی با امتیاز ۵/۲۹ به عنوان استراتژی برتر انتخاب شد. با توجه به نتایج حاصله و وزن نهایی در تحلیل AHP اولویت ها " بالا رفتن کیفیت فضای سبز" از گزینه ها و " تعیین صحیح فضاهای سبز جدید هم راستا با استانداردهای بین المللی" از معیارها انتخاب شد.

Keywords:

فضای سبز , منطقه ۷ تهران , مدیریت شهری , AHP , SWOT