تاثیر فعالیت مقاومتی بر شاخص های دیابت در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲

زمینه و هدف: فعالیت بدنی یکی از راه های پیشگیری و کنترل بیماری های متابولیکی، ازجمله دیابت است. در این پژوهش تاثیر ۸ هفته فعالیت های مقاومتی دایره ای بر شاخص های مرتبط با دیابت نوع ۲ در زنان میانسال بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، ۱۶ زن (با میانگین سنی ۳۵/۲±۹/۴۴ سال)، به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. از هر دو گروه یک پیش آزمون از شاخص های مورد نظر (وزن، قد، دور کمر، دور لگن، درصد چربی بدن، قندخون ناشتا و میزان هموگلوبین گلیکوزیله) به عمل آمد. گروه تجربی یک دوره فعالیت مقاومتی دایره ایی (۸ ایستگاه، ۴ دور، طی ۳ روز در هفته به مدت ۸ هفته) اجرا کردند. در پایان این دوره، شاخص های مورد نظر مجددا به عنوان پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری، ۰۵/۰p< تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، میانگین وزن بدن، درصد چربی بدن، دور کمر، سطح گلوکز خون ناشتا و میانگین هموگلوبین گلیکوزیله گروه تجربی به طور معنی داری (۰۰۱/۰p=)، کمتر از گروه کنترل بود؛ درصورتی که تفاوت معنی داری (۶۳/۰p=) در میانگین شاخص توده گروه تجربی و کنترل مشاهده نشد. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، فعالیت مقاومتی همانند فعالیت استقامتی موجب کنترل مطلوب و بهبود شاخص های مرتبط با دیابت در زنان میانسان می شود.

Keywords:

Diabetes mellitus , Resistance training , Hemoglobin A , Glycosylated , دیابت ملیتوس , تمرین مقاومتی , هموگلوبین A , گلیکوزیله