پیش بینی کمک طلبی تحصیلی بر اساس باورهای خودکارآمدی و مولفه های آن در پیش بینی کمک طلبی در دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی نقش باورهای خودکارآمدی و مولفه های آن در پیش بینی کمک طلبی در دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان ثلاث باباجانی بود. روش اجرای پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهرستان ثلاث باباجانی در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۲۴۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲) و کمک طلبی تحصیلی ریان و پنتریج (۱۹۹۷) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در آمار توصیفی از (میانگین و انحراف استاندارد) و درآمار استنباطی از (همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش همزمان) استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین باورهای خودکارآمدی و مولفه های آن با کمک طلبی تحصیلی رابطه مثبت و رابطه ی معنی داری وجود دارد. همچنین مولفه های باورهای خودکارآمدی با بتای ۴۷/۰ قدرت پیش بینی کمک طلبی تحصیلی را دارند. بنابراین، می توان گفت که باورهای خودکارآمدی و مولفه های آن از متغیرهای مهم و مرتبط با کمک طلبی در دانش آموزان هستند.

Keywords:

باورهای خودکارآمدی , کمک طلبی تحصیلی , دانش آموزان