بررسی ارتباط اضطراب ناشی از بستری شدن در کودکان با اضطراب مادرانشان

مقدمه: بستریشدن به عنوان یک موقعیت تهدیدکننده در زندگی کودکان است. کودک با توجه به درجه تکاملی خود، می تواند اضطراب و تنش را از والدین خصوصا مادر دریافت کند. یکی از روشهایی که میتوان توسط آن اضطراب کودک را کنترل کرد، شناخت میزان اضطراب ناشی از بستری شدن و ارتباط آن با اضطراب مادر می باشد. بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین میزان اضطراب ناشی از بستری شدن در کودکان و ارتباط آن با اضطراب مادر انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی همبستگی به روش نمونهگیری دردسترس بر روی ۱۶۹ کودک ۱۲-۸ ساله بستری و ماردانشان  در بیمارستانهای کودکان دکترشیخ و اکبر و بخشهای کودکان بیمارستان قائم و امام رضا(ع) شهر مشهد، انجام شد. ابزار مطالعه، پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس چندبعدی اضطراب کودکان مارچ و مقیاس اضطراب آشکار و پنهان اشپیل برگر (برای مادران) بود. نتایج: میانگین سنی کودکان مورد بررسی۱/۳۵ ±۹/۹۵ سال بود. ۴۹/۱درصد از کودکان رتبه تولد اول بودند. میانگین نمره اضطراب کودکان ۲۱/۱۵±۱۴/۴۵ بود. بین میانگین نمره استانداردشده اضطراب کودکان با اضطراب آشکار ۰/۰۰۱ P= و پنهان مادر۰/۰۰۸ P= و سن کودک۰/۰۰۳ P= رابطه مستقیم و معنیداری وجود داشت. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که اضطراب آشکار مادر و سن کودک، ۳۵/۵درصد از تغییرات واریانس اضطراب کودک را پیش بینی میکند و بیشترین قدرت پیش بینیکنندگی مربوط به سن کودک (ضریب بتای = ۳/۶۷۵) و سپس اضطراب آشکار مادر (ضریب بتای = ۰/۵۰۴) می باشد. نتیجه گیری: برطبق نتایج کودکان بخصوص کودکان با سن بالاتر نیازمند مراقبت های جسمی و روحی برای کاهش اضطراب هستند، علاوه بر این مادران نیز نیازمند مراقبت های روحی و روانی هستند، چراکه مادران در طی دوران بستری در بیمارستان بر بالین کودک حضور دارند و اضطراب و رفتار آنها بر کودک بیمار و فرایند درمان تاثیرگذار است.  

بررسی ارتباط اضطراب ناشی از بستری شدن در کودکان با اضطراب مادرانشان Keywords:

anxiety , hospitalization , pediatrics , school age , اضطراب , بستری شدن , کودکان