رابطه دین و سیاست در عصر «پسا-سکیولار»

  مدتی است که تعدادی از نظریه­پردازان غربی در حوزه­ی علوم اجتماعی مکررا از دیگر اندیشمندان می­خواهند چشمشان را به این حقیقت بگشایند که دین از حوزه­ی عمومی جامعه قابل کنارگذاری نیست، بلکه برعکس، گروه­های دینی و مسائل­ آن­ها یک بار دیگر نقش مرکزی را در حوزه­ی اجتماعی بازی می­کنند. پسا-سکیولاریزم اشاره به این موضوع دارد که آنچه به حاشیه­راندن و کنارزدن دین از قلمرو عمومی تلقی می­شد، دچار تحولی شگرف شده است. نهاد دین و نهاد سیاست از دیرباز دو مقوله­ی مهم در زندگی بشر بوده و به جهت اهمیت آن­ها در شکل بخشیدن به حیات اجتماعی، همواره ذهن اندیشمندان حوزه­ی علوم اجتماعی و انسانی را به خود مشغول داشته­اند. تفکر پسا­-سکیولار تلاش می­کند فرض برتری اولویت هنجاری عقلانیت سکیولار بر دین را به حداقل برساند. اما در عوض به­جای تلاش برای بازگشت به دوران قبل از مدرنیته و یا اذعان برتری دین، تلاش آن در این راستا است که از فرآیند درک متقابل دین و عقلانیت سکیولار و برابری معرفتی متقابلا تصدیق شده به عنوان نتیجه­ی محتمل این فرآیند، دفاع نماید. این مقاله سعی در بررسی رابطه­ی دین و سیاست در جامعه­ی پسا-سکیولار دارد. مشاهده شد با توجه به اینکه پسا-سکیولاریزم محصول پسا-مدرنیزم است، نمی­توان براساس نظریه­های مدرن و پیشا-مدرن به تحلیل این رابطه پرداخت و نیاز به نظریه­ی جدیدی احساس می­شود

Keywords:

پسا-سکیولاریزم , دین مدنی , کثرت گرایی , سکیولاریزم